...αλλά όχι στ' αλήθεια. Εννοώ ούτε καν όχι στ' αλήθεια. Μ΄αρέσει να παίζω τη μιζέρια. Και η γκρίνια. Ρολάρα. Λίγο να με αφήσω μπορώ να με τουμπάρω. Ερώτηση: γιατί είναι τόσο πιο εύκολο να πείσεις για την μιζέρια σου και ουχί για τη χαρά σου; Ακόμα και τον ίδιο σου τον εαυτό; Δεν μιλάμε για τους άλλους. Εκεί το θανατικό σκοτώνει. Η μιζέρια θερίζει. Η γκρίνια παρόλα αυτά εκνευρίζει. Ε! πως θα μιζερέψω αν δεν γκρινιάξω; Ακόμα και τώρα. Που το διαβάζω. Χαλιέμαι. Πάω να με χαστουκίσω. Συγνώμη...
7 comments:
Γιατί όπως και να το κάνουμε, της μιζέριας ο ρόλος έχει μεγαλύτερο ενδιαφέρον. Έκεί θα δείξεις την αξία σου, πόσο καλός είσαι. Εκεί που πρέπει και την γκρίνια σου να ρίξεις, και να κλαφτείς λιγάκι, και το υφάκι το και καλά 'πολύ με πίκρανε η ζωή, μακριά θα φύγω ένα πρωί΄ να πάρεις, και μια απογοήτευση κατιτίς στο βλέμμα, και στούπ! νατο το OSCAR! Στη χαρά τι να το κάνεις? Άντε το πολύ πολύ να σου βγει καμιά Βουγιουκλάκη! Ξεπερασμένα πράγματα.
Οκ, πάω να αυτοχαστουκιστώ κι εγώ τώρα μπας και στρώσω.
roxanne από το τραγούδι του Ζακ ό,τι σε συμφέρει. Διότι ο αμέσως επόμενος στίχος είναι: "..και βρες την ευτυχία κρυμμένη, κομμένη και ραμένη για σένα..."
happy - sad και μόνο το nick σου είναι μέσα στο θέμα. Έπιασε το αυτοχαστούκισμα; Έστρωσες;
Στο θέμα μέσα είμαι, πώς να βγω δεν ξέρω.
Το αυτοχαστούκισμα δεν έπιασε.Έχετε να προτείνετε τίποτα πιο αποτελεσματικό και λιγότερο επώδυνο ίσως..?
Mia malakia isws? ;-)
Α πα πα... Υβριστικό comment σε ένα τόσο σοβαρό στα όρια του υπαρξιακού θα έλεγα post μου;
Αίσχος!
Ma den rixnei thn aksia tou post to comment kirie Knight... Isa isa pou thigei to thema ths hdonhs ws lysh sta yparksiaka mas...
;-)
ps. Kai erxetai ganti ws apanthsh sto prohgoumeno comment (poly apotelesmatiko kai katholou epwdyno - to antitheto)
Κύριε anonymous μου αρέσει η οπτική σας! Αναθεωρώ!
Post a Comment