Σουκου review III

Αν κυλάει όλη η εβδομάδα για να ζήσουμε το Σουκού, το έχω ξαναπεί ότι έχουμε κάνει κάτι λάθος. Τι γίνεται όταν δεν προλαβαίνεις να ζήσεις ούτε το Σουκού; Γάμησέ τα.
Η Α. έκλεισε τα 6. Περνάνε τα χρόνια λένε. Τα παιδιά θα στο θυμίζουν λένε. Ψέματα λένε; Οι φωτογραφίες του μαιευτηρίου μου φαίνονται χθεσινές. Δεν είναι. Ούτε καν προχθεσινές. Πανικός. Λικέρ για τις γιαγιάδες. Ουίσκυ για τους παπούδες. Πριγκηπέσες της Disney για τα σπόρια. Και αυτοκινητάκια match box για τον Γ. Που διαμαρτύρεται. Πάλι; 6 χρονών το πιο όμορφο κορίτσι του κόσμου. Αντικειμενικά.
Μετά ξυπνάς. Κουβαλάς κυριακάτικες από το περίπτερο. Ντοκυμαντερίζεσαι. Πολύ. Πουλιά στην Καθημερινή. Μαλάκια και σπόγγοι στο Βήμα. Ανθρώπινα λάθη στον Σκάι. Νομίζω ότι τον τελευταίο μήνα έχω μάθει για τη ζωή της φώκιας, της πολικής αρκούδας, του λύκου, του σπόγγου (που λέγαμε) κ.λ.π. όσα δεν είχα μάθει στη ζωή μου όλη. Αλλά τα ξεχνάω. Τώρα τα βλέπω. Τώρα τα ξεχνάω. Φταίει η μετάφραση ή τα χρόνια που περνούν;
Μετά στον Ζυγό. Στην Πλάκα νύχτα όλα ήταν τόσο Άνοιξη. Και πήγα και χώθηκα στο υπόγειο. Δεν το είχα δει το πάρτυ του δικού μας ροκ. Δεν ήταν άσχημα. Τελευταία μέρα ήταν όλοι εκεί. Πέτυχα και τον Φοίβο. Τον δικό μας όχι τον άλλον. Τον ρώταγα για τον δίσκο του που νόμιζα ότι βγαίνει τώρα. Από Σεπτέμβρη και βλέπουμε. 6 τραγούδια έχει προς το παρόν. Ο Φοίβος των 30άριδων. Τον περιμένω πως και πως. Ξέρεις τι είναι να ξέρεις ότι υπάρχει ένας άνθρωπος που θα σε τραγουδήσει; Εσένα. Τη ζωή σου.