Αν εκεί επάνω έχεις σήμα ξέρω ότι θα μου έρθει μήνυμα. Από αυτά για τα ταξίδια. Αν εκεί πάνω έχει cd writter, ξέρω ότι θα μου έρθει η συλλογή για το καλοκαίρι του 2007. Αν εκεί πάνω έκανε μοναξιά, ξέρω ότι τώρα πια δεν θα κάνει. Θα τους φέρεις όλους κοντά. Εμείς εδώ κάτω μάλλον θα τα κάνουμε σκατά. Αλλά αν εκεί πάνω βρεις τρόπο να στείλεις νεραϊδόσκονη από αυτή τη δική σου, που κάνει τους ανθρώπους καλύτερους, ξέρω ότι θα το κάνεις. Εδώ τώρα κάνει λύπη. Μην ζητάς χαμόγελα. Θα έρθουν αργότερα...
Δηλαδή αν δεν ήταν ντάλα απόγευμα, αν είχαν λόγο ύπαρξης τα φώτα, αν δεν έχανε η παραγωγή το 1/3 της δυναμικής της λόγω της ώρας, αν δεν βρώμαγαν οι μασχάλες της κοπέλας δίπλα μου, αν δεν χρειαζόταν να παρκάρεις στου διαόλου το κέρατο, αν δεν περίμενες 1 1/2 ώρα στην ουρά για ένα μπουκαλάκι νερό, αν είχε παίξει περισσότερο από τα 50 λεπτά που έπαιξε, αν δεν έβγαιναν κατευθείαν τα παλικάρια να μαζέψουν τα μηχανήματα, αν οι διοργανωτές δεν είχαν προχωρήσει σ' αυτό το αδιανόητο line up με τους Air (ποιοι είναι η Air; πρέπει να είναι η ερώτηση που ακούστηκε περισσότερο), αν δεν, αν δεν... πόσο θα μας είχε στείλει η ΘΕΑ;
Κάνει πολύ βαριέμαι αυτόν τον καιρό. Κάθε μέρα αναβάλω να ανεβάσω στο youtube το video που τράβηξα από την βραδιά των Beirut. Εκεί πoυ ο Θεός Condon τραγούδησε Jacques Brel. Αλλά δεν θα τα πω εδώ. Πόσο "η συναυλία του καλοκαιριού" ήταν. Μέχρι τώρα. Γιατί αύριο έχουμε Tori. Αχ Tori. Κάποια στιγμή θα το ανεβάσω. Το χρωστάω. Τώρα χαζεύοντας έπεσα πάνω στην Carmen. Οπότε είπα να καρφιτσώσω μια Carmen:
και βέβαια ένα ζέσταμα για αύριο. Η Τori. Αχ Tori...