Thursday, April 27, 2006

Bolek and Lola

1ον η φωτογραφία είναι από το blog του Bolek και της Lola
2ον Στο blog του bolek και της Lola θα βρείτε ολόκληρη τη συνέντευξη του Μιχάλη Δέλτα στην Μαρία Παρούση, μέρος της οποίας δημοσιεύτηκε στην LifO.
3ον δεν έχει .-

Εεεεπ!


Αυτό δεν το ξεπερνάς ποτέ. Τουλάχιστον όχι μέχρι το τρίτο. Συγνώμη. Αλλά δεν είναι το πιο ωραίο μωρό του κόσμου;

Wednesday, April 26, 2006

Μου και Α και Μου και Χου . Η Βαρκελώνη μου

Δεν είναι που η Βαρκελώνη μπορεί να σου σφηνώσει εικόνες που θα κουβαλάς μια ζωή, είναι που ο Μ. και η Α. ήταν εκεί, και δυσκόλεψαν τόσο την αναχώρηση. Και κυρίως ότι το γοητευτικότερο σ' αυτή τη ριμάδα τη ζωή, είναι οι άνθρωποι που θα μπουν στην ζωή σου. Όταν δεν θα τους περιμένεις.
Είμαι ο μοναδικός άνθρωπος στον πλανήτη που δεν ήξερε ότι η Sacrada Familia είναι κάμπριο; Ότι έχει τον ατελείωτο; Νόμιζα ότι μια ζωή την καθαρίζουν. Γι αυτό και έβλεπα μονίμως έναν γερανό από πάνω της.

Εντυπωσιακές ουρές έξω από την Pedrera. Ούτε στο Λούβρο δεν έχω στηθεί τόσο. Κι άλλη απορία. Είμαι ο μοναδικός άνθρωπος στον πλανήτη που δεν ήξερε ότι τον Gaudi τον πάτησε το τραμ;


Εδώ την απάντηση την ξέρω. Μάλλον είμαι ο μόνος άνθρωπος στον πλανήτη που έχει περισσότερες φωτογραφίες από το "Los Caracoles" απ' ότι από την Casa Battlo.

...και Sangria

O Χριστός Ανέστη. Επιτυχώς και φέτος. Και στην Βαρκελώνη. Μέσω Nova. Είχαμε να διαλέξουμε μεταξύ Ανάστασης στην Μητρόπολη με Χριστόδουλο και στο Πατριαρχείο με Βαρθολομαίο. Μεγαλεία. Τα ίδια έλεγαν. Αλλά στο Πατριαρχείο ήταν κατανυκτικότερα. Μετά φάγαμε. Όπως όλοι υποψιάζομαι. Ο Μ. μου υποσχέθηκε πρόγραμμα που σε 2 μήνες θα μου εξαφανίσει το στομάχι. Πως αμέ. Μόνο όταν έφευγα από Σικελία μετά από το Erasmus με θυμάμαι τόσο χάλια. Ούτε και η αγαπημένη Πράγα τα κατάφερε τα δάκρυα. Αλλά αυτά τα καταφέρνουν οι άνθρωποι. Που αφήνεις. Και δεν ξέρεις πότε ξανά. Η Alitalia έκανε τη δουλειά της. Μας πήγε μέχρι Μιλάνο. Αλλά από εκεί είχε μια δυσκολία. Τεχνικά προβλήματα τα είπαν. Αλλαγή αεροσκάφους. 9 εθελοντές εκτός πτήσης γιατί το καινούριο αεροσκάφος ήτο μικρότερο. Χλίδες. Και 5άστερο ξενοδοχείο. Και ατελείωτοι μπουφέδες. Και bonus για την επόμενη φορά που θα τους χρειαστούμε. Μόνο με Alitalia θα πετάω.

Μου και Α και Μου και Χου. Η Βαρκελώνη μου.

Wednesday, April 19, 2006

Για σπρώξε...


Σπρώχνω. Λίγο το μυαλό και λίγο την ώρα. Όλα τελευταία στιγμή πάντα. Βαλίτσες παιδιών για το baby parking. Μπουγάδες. Στέγνωμα. Σίδερο. Βαλίτσες. Όλα αυτά που θα ξεχάσουμε. Στάνταρ. Παντόφλες και πιτζάμες. Δεν έχουμε τον ύπνο στο μυαλό μας απ' ό,τι φαίνεται. Να ηχογραφήσω την εκπομπή της Δευτέρας. Να κλείσω καμιά - δύο εκρεμμότητες εδώ. Σπρώξε μήπως την κάνουμε νωρίς και προλάβουμε και κανένα μαγαζί. Ο Μ. θέλει τσουρέκι από Ελλάδα. Η Α. τίποτα. Κρίμα που δεν πέφτουμε πάνω στο καθολικό Πάσχα. 2 χρόνια στη Σικελία έχω κάνει Πάσχα για δάκρυα. Εδώ μου φαίνεται πια ξεθωριασμένο. Μετά τα παιδικά μας Πάσχατα. Ασβέστης. Πασχαλιές. Τσουρέκια την Μ. Τετάρτη. Αυγά και κουλουράκια την Μ. Πέμπτη. Και οι νονές με την λαμπάδα Μ. Πέμπτη. Για να μην προλάβουμε να την σπάσουμε. Πάντα με λαμπάδα μπανταρισμένη με σπίρτα πήγαινα στην εκκλησία. Μ. Πέμπτη και Μ. Παρασκευή ώρες ατελείωτες στο περιβόλι. Μαρούλια για τις μαγειρίτσες. Μπορεί και δύο δρομολόγια την ημέρα Κορωπί - λαχαναγορά - Κορωπί. Και μετά σφαίρα σπίτι. Μπάνιο και εκκλησία. Τα 12 Ευαγγέλια. Ο Πατέρας Μελέτης που πάντα έκλαιγα:.."Σήμερον κρεμάται επί ξύλου...". Ο Επιτάφιος της Ανάληψης, ο καλύτερος απ' όλες τις ενορίες. Ανάσταση. Βεγγαλικά. Φρικασέ. Ποτέ μαγειρίτσα γιατί η μαμά μου δεν τρώει συκωτάκια. Και Κυριακή του Πάσχα σούβλες. Δύο. Γιατί ο μπαμπάς γιορτάζει. Και το τραπέζι στρώνεται στην αυλή. Τώρα την κάνω κάθε Πάσχα. Γιατί πια έχουν μείνει μόνο εικόνες. Καινούριες δεν μπορώ να φτιάξω. Ψάχνω έναν Επιτάφιο για να συγκινηθώ. Αλλά όλοι τρέχουν. Καλό Πάσχα. Καλές εικόνες.

Monday, April 17, 2006

Σουκου review III


Αν κυλάει όλη η εβδομάδα για να ζήσουμε το Σουκού, το έχω ξαναπεί ότι έχουμε κάνει κάτι λάθος. Τι γίνεται όταν δεν προλαβαίνεις να ζήσεις ούτε το Σουκού; Γάμησέ τα.
Η Α. έκλεισε τα 6. Περνάνε τα χρόνια λένε. Τα παιδιά θα στο θυμίζουν λένε. Ψέματα λένε; Οι φωτογραφίες του μαιευτηρίου μου φαίνονται χθεσινές. Δεν είναι. Ούτε καν προχθεσινές. Πανικός. Λικέρ για τις γιαγιάδες. Ουίσκυ για τους παπούδες. Πριγκηπέσες της Disney για τα σπόρια. Και αυτοκινητάκια match box για τον Γ. Που διαμαρτύρεται. Πάλι; 6 χρονών το πιο όμορφο κορίτσι του κόσμου. Αντικειμενικά.
Μετά ξυπνάς. Κουβαλάς κυριακάτικες από το περίπτερο. Ντοκυμαντερίζεσαι. Πολύ. Πουλιά στην Καθημερινή. Μαλάκια και σπόγγοι στο Βήμα. Ανθρώπινα λάθη στον Σκάι. Νομίζω ότι τον τελευταίο μήνα έχω μάθει για τη ζωή της φώκιας, της πολικής αρκούδας, του λύκου, του σπόγγου (που λέγαμε) κ.λ.π. όσα δεν είχα μάθει στη ζωή μου όλη. Αλλά τα ξεχνάω. Τώρα τα βλέπω. Τώρα τα ξεχνάω. Φταίει η μετάφραση ή τα χρόνια που περνούν;
Μετά στον Ζυγό. Στην Πλάκα νύχτα όλα ήταν τόσο Άνοιξη. Και πήγα και χώθηκα στο υπόγειο. Δεν το είχα δει το πάρτυ του δικού μας ροκ. Δεν ήταν άσχημα. Τελευταία μέρα ήταν όλοι εκεί. Πέτυχα και τον Φοίβο. Τον δικό μας όχι τον άλλον. Τον ρώταγα για τον δίσκο του που νόμιζα ότι βγαίνει τώρα. Από Σεπτέμβρη και βλέπουμε. 6 τραγούδια έχει προς το παρόν. Ο Φοίβος των 30άριδων. Τον περιμένω πως και πως. Ξέρεις τι είναι να ξέρεις ότι υπάρχει ένας άνθρωπος που θα σε τραγουδήσει; Εσένα. Τη ζωή σου.

Thursday, April 13, 2006

Βλογ(ιμένο δεν το λες) παρτυ


Πρώτον είστε Αντίχριστοι, γιατί Μεγάλη Τετάρτη ο Χριστός μπαίνει στην Ιερουσαλήμ με το γαϊδουράκι του και σε εσάς δεν διακρίνω ίχνος κατάνυξης... Θα μου πεις για ολονυχτία το πάμε.
Δεύτερον θαυμάζω το κέφι σας. Είδες βρε η νεολαία;
Τρίτον: πληροφορίες εδώ

Δέλτα @ LifO


Αν δω συνέντευξη σεντόνι με πιάνει πανικός. Βαριέμαι. Όταν όμως τα χοντρά γράμματα λένε:

"Προσεύχομαι με δύο τρόπους. Στ' αστέρια και στο βυθό της θάλασσας. Κάτω απ' το νερό. Πάντα, όποτε βουτάω, κάνω μια προσευχή"

...όταν μυρίζεσαι ότι αυτός που λέει δεν βγήκε για να μιλήσει, αλλά για να τα πει. Τα μέσα σου του. Ε τότε συγνώμη. 2700 λέξεις είναι μόνο μυρωδιά.

"...Αισθάνομαι τρομερή προσβολή που η χώρα με υποβιβάζει, πρώτα σαν άνθρωπο, σαν πολίτη, δεύτερον που δεν μου δίνει τη δυνατότητα να εκφράσω τη σχέση μου με τη μουσική στο βαθμό που μου αξίζει..."

"...Σίγουρα όλοι θέλουμε να μας θυμούνται με έναν τρόπο, αλλά το θεωρώ τρομερή αλαζονεία. Τι θα μπορούσε να ήταν η οικογένεια Διαμαντοπούλου στο σύμπαν; Τίποτα. Το παιδί, είτε το θέλουμε είτε όχι, είναι η ανάγκη για μιακαλύτερη εικόνα του εαυτού μας. Αυτό είναι και μια μεγάλη παγίδα τελίκα. Γιατί να φέρεις στη ζωή έναν άνθρωπο για να γίνει το εκπληρωμένο γαμώτο σου; Πέρσι μου βγήκε έντονα η ανάγκη της πατρότητας. Το θέμα είναι πως ένα ομοφυλόφιλος κάνει ένα παιδί στην Ελλάδα; Στεναχωρήθηκα πολύ, αλλά στη φάση που είμαι, δεν μ' ενδιαφέρει πια, το πήρα απόφαση. Σαν παιδί μου νιώθω το έργο μου. Έμψυχο είναι κι αυτό..."

"...Πιστεύω ότι τους κύκλους τους κάνουμε μόνοι μας, αλλά στην τελική ευθεία μπαίνουμε πάντα μαζί με άλλους..."

Δεν θα αντιγράψω όλη τη συνέντευξη. Τρέξε να βρεις το LifO.
Κι ένα φιλί στο Παρουσάκι. Που μπορεί να βρεθεί στην τελική ευθεία μου...

Wednesday, April 12, 2006

Megaλη Starούμπα


Θα βγω στο Mega Star. Πράγμα που ανεβάζει τις μετοχές μου όπως καταλαβαίνεις. Είχα βγει και πέρσυ αλλά η μετοχή δεν ανέβηκε. Έπεφτε και το χρηματιστήριο τότε. Τι τα θες; Διαμαρτύρομαι. Όχι για την μετοχή. Αλλά πάλι τον Κωνσταντίνο έστειλαν. Ουχί την Εύη Αδάμ. Να πεις: πάει στο διάολο. Επίσης έχω να καταθέσω ότι αυτός έρχεται μπλαστρωμένος και σε εμάς ούτε μια πουδρίτσα για να μη γυαλίζουμε. Ξεπέτα. Ερωτήθηκα δε, τα ίδια ακριβώς με πέρσυ. Τι παίζει ο Μελωδία; Δέχεστε πιέσεις από δισκογραφικές; Υπάρχει ο διαχωρισμός έντεχνου - εμπορικού; Τι ζητούν οι ακροατές σου; Τι σου αρέσει εσένα τον τελευταίο καιρό; Εδώ υπήρξεν πρόβλημα. Διότι εγώ είπα την αλήθεια. Χωρίς φόβο και πάθος. Μ' αρέσει ο δίσκος του Αγγελάκα (μάτι αγελάδας απ' όλο το συνεργείο), και ένα group από την Κέρκυρα που λέγονται Κόρε. Ύδρο. Εδώ πια ξεκίνησε πόλεμος. Πανικός. Τι είναι αυτά που λες; Έχουνε clip; Τι θα βάλουμε ενδιάμεσα; Πως τους είπες αυτούς; Υπήρξα καθησυχαστικός. Θα πούμε στην εταιρία να σας στείλει τα clipια. Ναι; Μεγάλες στιγμές.
Μήπως ξέρει κανείς πόσο μικρόκοσμος είναι ο μικροκοσμός μας;

Tuesday, April 11, 2006

Πνίγομαι...











...αλλά όχι στ' αλήθεια. Εννοώ ούτε καν όχι στ' αλήθεια. Μ΄αρέσει να παίζω τη μιζέρια. Και η γκρίνια. Ρολάρα. Λίγο να με αφήσω μπορώ να με τουμπάρω. Ερώτηση: γιατί είναι τόσο πιο εύκολο να πείσεις για την μιζέρια σου και ουχί για τη χαρά σου; Ακόμα και τον ίδιο σου τον εαυτό; Δεν μιλάμε για τους άλλους. Εκεί το θανατικό σκοτώνει. Η μιζέρια θερίζει. Η γκρίνια παρόλα αυτά εκνευρίζει. Ε! πως θα μιζερέψω αν δεν γκρινιάξω; Ακόμα και τώρα. Που το διαβάζω. Χαλιέμαι. Πάω να με χαστουκίσω. Συγνώμη...

Monday, April 10, 2006

Σουκου ΙΙ


Η βάφτιση είναι μια ταλαιπωρία που δεν καταλαβαίνω. Πλάνταξε ο δόλιος ο Παντελής γιατί κι αυτός δεν καταλάβαινε. Γιατί τον γδύνουν, γιατί τον πασαλίβουν λάδια, γιατί τον βουτάνε στο μεγάλο κύπελο, γιατί τον κουρεύουν και κυρίως γιατί δεν τον δίνουν στη μαμά του. Και η μαμά του πλάνταξε, από μέσα της. Και η απορία του παιδιού μου άλυτη. Ρε μπαμπά αφού τον λέμε Παντελή από τη μέρα που γεννήθηκε γιατί τον βαπτίζουμε; Αλλά να μην ακούσει ο παπούς το όνομα; Ωραία όλα αυτά τα Χριστιανικά έθιμα. Παντρευόμαστε για τους γονείς, βαφτιζόμαστε για τους παπούδες. Α, να χαθώ ο αντίχριστος. Σουκού οικογενειακής ευτυχίας. Άνοιξε και το μεγάλο Alouette. Πήγαμε. Ψωνίσαμε. Και ο Duffy Duck κουτούλησε την κόρη μου με το ράμφος του στο δόντι που κουνιέται. Αίματα. Πανικό ο Duffy. "Εποχή των παγετώνων ΙΙ" δεν είδαμε ακόμα. Μόνο την μουρμούρα ακούμε προς το παρόν. Είδα "Broken Flowers" στο DVD. Τζάμπα το ξενύχτι. Ο κυρ Τζάρμους βαρετός. Είδα και ένα άλλο που δεν θυμάμαι τίτλο. "Εγώ, αυτός και η μαμά του"; Κάτι τέτοιο. Τούτο εδώ κυλούσε καλύτερα. Κάτι η Ούμα, κάτι η Μέριλ. Κάτι γινόταν. Α! Και η Κλάρα τα έκανε στο τετραγωνάκι νούμερο 3. Θεέ μου. Εσύ με τα περίεργα έθιμα. Τι μου έχεις κάνει; Μόνο οι πιτζάμες και το χεράκι μέσα από το λαστιχάκι του παντελονιού μου λείπουν.

Thursday, April 06, 2006

Θεοδοσία rules...


sms report:
EXEIΣ AYTH THN ΘEA EKEI?PΩTA THN TA ΠANTA!ΘEOΔOΣIA TΣATΣOY,MONAΔIKH.
MΠPABO PE ΘEOΔOΣIA ΠEΣ TA OΠΩΣ EMEIΣ OI BOPEIOI ΞEPOYME. EXOYME BAΛTΩΣEI ΣTHN YΠOKPIΣIA. AΣ ΠETAΞOYME TIΣ TAMΠEΛEΣ ΠIA. BAΣIΛHΣ
ΘEOΔΩΣIA EIΣAI KAYΛA... ΣE ΓOYΣTAPΩ ME 1000.. KI AΠO ΠANTA!(MEXPI MΠΛE AKOYΓA EΞAITIAΣ ΣOY!) EXEIΣ YΠEPOXH ΦΩNH ΠAPOYΣIA, ΓENIKOTEPA.. NAYΣIKA
EIΣAI ORIGINAL!AΠOΨE,AΣ ΠOYME,ΣE ΓNΩPIΣA,AΛΛA EΦEPNEΣ ΣTON AEPA ΣOY THN AYΘENTIKOTHTA.ΣΠANIO!KAΛHMEPA!ΣOΦIA
ΣXEΔON ΠAPATOΛMA ΘIΓΩ TH ΦΛEBA ΠΟΥ ΛEΓETAI EKΛEKTIKEΣ ΣYΓΓENEIEΣ.EINAI ΓAΛAZIO OΞYΓONO AYTOΣ O AΔIOPATOΣ-ΩΣTOΣO BAΘYTATOΣ-ΣYNTONIΣMOΣ.ΦIΛIA ZEΣTA
Πέρα από αυτά που είπε η Θεοδοσία ήρθε και για να ακούσει αυτά που τις λέγαμε. Σπάνιο. Όλοι θέλουν μόνο να λένε. Και μερικοί μόνο ξέρουν και να ακούνε.

Wednesday, April 05, 2006

Anch' io sono un coglione

Από το in.gr:

"Η λέξη «coglioni» -αργκό για τους όρχεις- χρησιμοποιείται στην Ιταλία για να μειώσει τη νοημοσύνη κάποιου και ακούγεται ευρέως στην καθομιλουμένη. Η μετάφρασή της κυμαίνεται από κρετίνος έως πολύ βαρύτερους χαρακτηρισμούς..."

Πες το αγάπη μου. Αρχίδια σημαίνει. Τι κρετίνος και αρχίδια; Αρχίδια σκέτο. Μη μου πείτε ότι δεν το ακούσατε; Το πως απεκάλεσε το Silvio τους ψηφοφόρους του Πρόντι; Με το που το άκουσα μου ήρθε στο μυαλό η ΝοτιοΙταλιάνικη βρισιά που ταίρι της δεν υπάρχει στον κόσμο όλο: Fighi di suca minchia... Silvio ακούς; Τι; Δεν ομιλείς την Σικελιάνικη διάλεκτο; Καλά. Πάρε άλλο. Testa di cazzo.. ε testa di cazzo!

Γυναίκες...



Θυμάστε την κατάθλιψη της lupa; Την ξεπέρασε με λιχουδιές. Πήγα και της πήρα την αγαπημένη της κονσέρβα και τ' αγαπημένα της μπισκοτάκια. Και πάει ο Μπούμπης. Τον ξεπέρασε με ένα μπολ friskies και 2-3 μπισκοτοκοκκαλάκια. Γυναίκες... Όλες ίδιες είναι!

Tuesday, April 04, 2006

Φειδάκης


Έπεσα τις προάλλες τυχαία πάνω στο "Παρασκήνιο". Αφιερωμένο στον Πάνο Φειδάκη. Δεν ήξερα ότι πριν 3 χρόνια επέλεξε να φύγει. Είδα τον Φασιανό να μιλάει για τον φίλο του. Είδα τον Πάνο Φειδάκη στο εργαστήριό του να κρύβεται από την κάμερα και να μην δέχεται το μικρόφωνο. Και μετά να ζωγραφίζει. Τότε ξέχασε ότι γύρω του γινόταν του "παρασκηνίου" και άρχισε να διηγείται. Για τον δάσκαλό του, τον Γιώργο Μαυροϊδή. Για τα πρώτα χρόνια που ζωγράφιζε πορτραίτα στον δρόμο. Να 'χεις σταθείς σε έναν πλανόδιο ζωγράφο, να έχει κάνει το πορτραίτο σου. Να είναι ο Φειδάκης και να μην το ξέρεις. Και συγκινήθηκα πολύ. Και βαθειά. Όχι μόνο γιατί αγαπώ πολύ τη δουλειά του. Ούτε γιατί δεν το ήξερα ότι είχε φύγει. Αλλά γιατί είδα έναν άνθρωπο τόσο κανονικό. Και τόσο ειλικρινά ουσιαστικό. Μ' ένα τόσο καθαρό βλέμμα. Σου έχει τύχει να δεις έναν άνθρωπο στο δρόμο και να ζηλέψεις που δεν είσαι φίλος του. Να θέλεις να ανταλλάξεις μαζί του έστω 2 κουβέντες. Και να συνειδητοποιείς ταυτόχρονα ότι δεν θα έχεις ποτέ αυτήν την ευκαιρία. Και μη μου πεις, πως "δεν ξέρεις καμιά φορά πως τα φέρνει η ζωή". Ξέρεις... Κάθε φορά που θα βγάνεις στην στάση "Μέγαρο Μουσικής" σφύρα στα πουλάκια του τοίχου. Αυτά που στέκονται πάνω στο πεντάγραμμο. Και στα χελιδόνια που εφορμούν. Και θα δεις. Θα σου σφυρίξουν κι εκείνα... Είναι το τελευταίο έργο του.

Φωτιά



Φωτιά κανείς; Χθες στα μέσα της μέρας τέλειωσε ο καπνός. Που να τρέχεις; Την έβγαλα με τράκα. Στο δρόμο για Φάληρο ξεχάστηκα. Έβγαλα εκπομπή άκαπνος. Τώρα πήρα καπνό και χάθηκε ο αναπτήρας. Φωτιάαααα!

Μπαμπά μην τρέχεις




Δεν τρέχω. Δεν προσέχω. Και συνήθως δεν βγάζω φωτογραφίες οδηγώντας. Δεν φταίω εγώ. Η βραδιά έφταιγε. Και το cd player. Διασταυρωμένο αυτό. To cd player είναι υπεύθυνο για διάφορες τάσεις. Φυγής και λοιπών τάσεων. Μου ήρθε πάλι στο μυαλό η ερώτηση. Πως είναι ο κόσμος 12 - 2 τη νύχτα από Δευτέρα έως Παρασκευή;

Monday, April 03, 2006

Zap

Ρίχνει καρέκλες. Καλό μήνα. Εκεί που εχθές πίναμε τους καφέδες μας. Και μαζεύαμε ήλιο. To "petite fleur" στο Χαλάνδρι φτιάχνει και milkshake. Εκτός από την απίστευτη σοκολάτα με πραλίνα και λευκή σοκολάτα. Όλες (οι σοκολάτες) Valhrona!!! Και θα βγάλει και τα ψηφιδώτα τραπεζάκια του έξω. Και οι χρωματιστές καρεκλίτσες έρχονται από Ιταλία. Η Lupa έχει πάθει κατάθλιψη. Της έδωσα εχθές κοκκαλάκια από την ταβέρνα και ούτε να τα φτήσει. Είχε έρθει επίσκεψη ο Μπούμπης, για 3 μέρες και τώρα που έφυγε μας λείπει. Ο Μπούμπης μαθαίνω ότι την ξέχασε αμέσως. Άντρες! Όλοι ίδιοι είναι. Ο Σκάϊ θυμίζει λίγο ΥΕΝΕΔ. Μόνο που δεν κάνουμε έπαρση στις 6. Αλλά τα ραδιοφωνικά σποτ γαμούν. Και τα ντοκυμαντέρ επίσης. Να δούμε πόσο θα κρατήσουν. Γιατί απο Σεπτέμβρη μου φαίνεται ότι θα χλωμιάσουν όλα. Είθε να μην! Το "Crash" ήταν η ταινία της χρονιάς όντως. Το είδα επιτέλους. Σε DVD βέβαια. Η εταιρία διανομής Θεάααα.