Radiosex

Το έγραψα για την "εκπομπή" του ΩΣ3. Αλλά μου το κλέβω. Για να έχω την αποκλειστικότητα της προδημοσίευσης...

Ακούω ραδιόφωνο και σκέφτομαι πως δεν έχω πια το δικαίωμα να είμαι ακροατής. Από την στιγμή που κάνω εκπομπή, κάποιος μου στερεί το δικαίωμα της ακρόασης. Γίνονται αίφνης όλα διαπλεκόμενα. Δεν μπορώ να μιλάω ανοιχτά για την play list του Δίεση. Μόνο στα μουλωχτά. Εγώ δουλεύω στον Μελωδία και ο Δίεση είναι «ανταγωνιστής». Αν πας να επιχειρηματολογήσεις για το αντίθετο σε κοιτούν με χαμόγελο. Μα δεν είναι ανταγωνιστής, είναι φορέας μιας κοινής αισθητικής. Μελωδία και Δίεση μαζί δεν κάνουν την ακροαματικότητα του Λάμψη. Είναι συναγωνιστής. Δεν είμαστε οι «καλοί» που θέλουμε να σκοτώσουμε τους «κακούς».

Στις παρέες μπορώ να εξηγώ πως play list σημαίνει ότι μπαίνεις στο studio και ο «Θεός» έχει διαλέξει τα τραγούδια για σένα. Αλλά όχι μόνο αυτό. Έχει διαλέξει και το που θα μιλήσεις, πόσο θα μιλήσεις και τι θα πεις. Κι αυτό όμως δεν γίνεται αντιληπτό. Αν τους πεις όμως, πως είναι σαν να μπαίνει ο Ψαριανός στο studio και μπορεί να μιλάει για 30’’ ανά 2 ή και 3 τραγούδια, τότε όλοι κωλώνουν. Τους κάνει άχρωμο, άγευστο, ανελεύθερο. Πείτε την λέξη μην ντρέπεστε. Είναι άκαυλο. Έτσι είναι το ραδιόφωνο πια εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων. Όπως και οι σχέσεις μας και η επικοινωνία μας και οι μέρες μας εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων. Κάποια στιγμή σκέφτομαι ότι θα με κόψουν από το ΩΣ3 με αυτά που γράφω. Ήθελα μόνο να πω ότι στον Μελωδία καυλώνουμε ακόμα. Ακούω ότι το ίδιο συμβαίνει και στον Best. Ποντάρουμε σε όσους θέλουν ακόμα να κάνουν sex και όχι μόνο τα ΣουΚου. Έστω με το μυαλό. Αλλά δεν ξέρω πόσοι τέτοιοι έχουν απομείνει. Μπορεί να σας ακουστεί πρόστυχο, αλλά δεν είναι. Θέλετε να κάνουμε ραδιόφωνο;