Πάρτα ανοιξούλα. Το γραφείο μου δεν έχει παράθυρο. Βλέπει σ' ένα παράθυρο από ένα διαχωριστικό. Τίγκα στην αφίσα. Κοινώς δεν περνάς. Και δε με πιάνεις. Μου αποσπούν την προσοχή κάτι τηλέφωνα φίλων που μου περιγράφουν τον έξω κόσμο. Αλλά με αφήνουν παγερά αδιάφορο. Μπου. Χα. Χα.
4 comments:
ψιτ..."κι απ'τα κουμπάκια ανάμεσα τρυπώνει"
αφου το ξέρεις, δεν το ξέρεις;
:-)
O έρωτας ξέρω... Έχεις νεώτερες πληροφορίες;
φυσικά, έχεις δει εσύ καναν έρωτα που έρχεται χωρίς να κουβαλάει άνοιξη στους ώμους;
Αμέ! Έχω δει κάτι καραμπινάτους που έρχονται με κάτι ωραίους χειμώνες στις πλάτες τους. Και καίγονται με το χιόνι...
Post a Comment