Monday's Morning Mist

_when you've lost trust and faith/what was strong in your mind/the wind's coming to take you/and it drives you at night/the wind's coming to take you/and it drives you_

1,2,3,...χίλιες φορές

Ο Αποστόλης ξεκίνησε την Παρασκευή στον Πυρήνα. Για 10 Παρασκευές. Αυτήν την πρώτη που πέρασε το αδιαχώρητο. Συγκινητικό από την μία, αλλά ουσιαστικό από την άλλη. Δεν χρειάζεται να φωνάζεις την παρουσία σου. Φωνάζει από μόνη της όσο κι αν κρυφτείς όταν έχεις πει, ή έχεις κάτι να πεις. Που να αξίζει τον κόπο. Που να αξίζει τον κόπο μου και τον κόπο σου. Συγκινητικά όμως ήταν. Σε πολλές στιγμές για πολλούς λόγους, τους οποίους δεν πρόκειται να παραθέσω εδώ. Αφορούν στο δικό μου συναίσθημα. Αφορούν στον τρόπο που παίζουν τα τραγούδια μέσα μου. Αν οι κεραίες σου παρόλα αυτά είναι ανοιχτές, δεν παίζει να μην πιάσουν τα κύματα. Δεν παίζει. Τα λέμε εκεί.

Superbe!!!!!

I wanna dance with you in Reykjavik

Μου ζήτησαν από το ΩΣ3, 4 σελίδες για την Ισλανδία.

Ό,τι κατάφερα είναι αυτό που θα βρεις εδώ

Θα σου ζητήσω συγγνώμη που σε μεγάλωσα εδώ

Λοιπόν αγρίεψε ο κόσμος σαν καζάνι που βράζει,

σαν το αίμα που στάζει, σαν ιδρώτας θολός.

Πότε πότε γελάμε, πότε κάνουμε χάζι

και στα γέλια μας μοιάζει να γλυκαίνει ο καιρός

Mα όταν κοιτάζω τις νύχτες τις ειδήσεις να τρέχουν

Ξέρω ότι δεν έχουν νέα για να μου πουν

Ήμουν εγώ στη φωτιά κι ήμουν εγώ η φωτιά

είδα το τέλος με τα μάτια ανοιχτά

Είδα τον πόλεμο φάτσα, τη φυλή και τη ράτσα

προδομένη από μέσα απ΄τους πιο πατριώτες

να 'χουν τη μάνα μου αιχμάλωτη με το όπλο στο στόμα

τα παιδιά τους στολίζουν σήμερα στη Βουλή

Κάτω από ένα τραπέζι, το θυμάμαι σαν τώρα,

με μια κούπα σταφύλι στου βομβαρδισμού την ώρα

είδα αλεξίπτωτα χίλια στον ουρανό σαν λεκέδες

μου μιλούσε ο πατέρας μου να μη φοβηθώ

"Κοίταξε τι ωραία που πέφτουν, τι ωραία που πέφτουν"...

"Είδα γονείς ορφανούς, ο ένας παππούς απ'τη Σμύρνη

στη Δράμα πρόσφυγας πήγε να βρει βουλγάρικη σφαίρα

κι ο άλλος Κύπριος φυγάς στο μαύρο τότε Λονδίνο

στα 27 του στα δύο τον κόψανε οι Ναζί

Είδα μισή Λευκωσία, βουλιαγμένη Σερβία

στο Βελιγράδι ένα φάντασμα σ'άδειο ξενοδοχείο

αμερικάνικες βόμβες και εγώ να κοιμάμαι

αύριο θα τραγουδάνε στης πλατείας τη γιορτή

Είδα κομμάτια το κρέας μες στα μπάζα μιας πόλης

είδα τα χέρια, τα πόδια, πεταμένα στη γη

Είδα να τρέχουν στο δρόμο με τα παιδιά τους στον ώμο

κι εγώ τουρίστας με βίντεο και φωτογραφική

Εδώ στην άσχημη πόλη που απ'την ανάγκη κρατιέται

ένας λαός ρημαγμένος μετάλλια ντόπα ζητάει

Ολυμπιάδες

κι η χώρα ένα γραφείο τελετών

θα σου ζητήσω συγγνώμη που σε μεγάλωσα εδώ

Τους είχα δει να γελάνε οι μπάτσοι

κι απ'την Ομόνοια να πετάν' δακρυγόνα στο πυροσβεστικό

στο παράθυρο εικόνισμα άνθρωποι σαν λαμπάδες

και τα κανάλια αλλού να γυρνούν το φακό

Και είδα ξεριζωμένους να περνούν τη γραμμή

για μια πόρνη φτηνή ή για καζίνο και πούρα

έτσι κι αλλιώς μπερδεμένη η πίστη μας η καημένη

ο Σολωμός με Armani και την καρδιά ανοιχτή

Δεν ψάχνω ο εαυτός μου να 'ναι τόπος δικός μου

ξέρω πως όλα αν μου μοιάζαν, θα 'ταν αγέννητη η γη

δε με τρομάζει το τέρας ούτε κι ο άγγελός μου

ούτε το τέλος του κόσμου

Με τρομάζεις εσύ

Με τρομάζεις ακόμα οπαδέ της ομάδας

του κόμματος σκύλε, της οργάνωσης μάγκα

διερμηνέα Του Θεού, ρασοφόρε γκουρού

τσολιαδάκι φτιαγμένο, προσκοπάκι χαμένο

προσεύχεσαι και σκοτώνεις

τραυλίζεις ύμνους οργής

Έχεις πατρίδα το φόβο, γυρεύεις να βρεις γονείς

μισείς το μέσα σου ξένο κι όχι, δεν καταλαβαίνω

δεν ξέρω πού πατώ και πού πηγαίνω

Nothing Impossible

I would do anything

I would say anything

I would try anything

For you love

I would climb anywhere

I would go anywhere

I would walk anywhere

For your love

Girl I'v probably said some corny lines

That I know you've heard a thousand times

I would do anything and everything to express my love for you

I don't care what I've gotta do

A thousand armies couldn't stop me, no

Cause there ain't nothing impossible

There ain't nothing impossible for your love

No matter what people say

No matter how far you stray, yea

I would go all the way

For your love, your love

No matter how great or small

No matter how tall the wall

Winter, spring, summer, fall

I'll do it all for your love, your love

And I know I've said some corny lines

That I know you've probably heard a thousand times

I would do anything and everything to express my love for you

I don't care what I've gotta do

A thousand armies couldn't stop me, no

Cause there ain't nothing impossible

There ain't nothing, nothing, nothing impossible for your love

Stormy weather couldn't stop me, no

Cause there ain't nothing impossible

There ain't nothing impossible for your love

Week END

Mistake

Don’t speak to me this way

Don’t ever let me say

Don’t leave me again

I never felt this loss before

And the world is closing doors

I never wanted anything more

Don’t hug me this way

Don’t touch me this way

Don’t hug me again

Don’t hug me this way

Don’t touch me this way

Don’t hug me this again

I never felt this loss before

And the world is closing doors

I never wanted anything more

Don’t let me make the same mistake again

Please, don’t let me make the same mistake again

Don’t let me make the same mistake again

I never felt this loss before

And the world is closing doors

I never wanted anything more

Please, Don’t let me make the same mistake again

Τέλος χρόνου

Knight’s night (full moon last) soundtrack
04 – 09 - 2009

Rosetta stone – Yosebu
Comment te dire adieu – Jane Birkin
All we go to hell – Yonderboi
Εν λευκώ – Νατάσσα Μποφίλιου
Το τραγούδι της νύχτας – Φλέρυ Νταντωνάκη
Losing my religion – Tori Amos
The end of the affair (soundtrack) – Michael Nyman

Η Κική κάθε βράδυ – Φοίβος Δεληβοριάς
What’ s a girl to do – Bat for Lashes
Feel – Robbie Williams
Το σπίτι – Κόρε. Ύδρο.
Πεχλιβάνης – Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Το σχεδόν και το ίσως – Παντελής Θεοχαρίδης
Βλέφαρό μου – Χρόνης Αηδονίδης
Old boy soundtrack – Yeong – Wook Jo

Μέσα από ΄σενα – Ευανθία Ρεμπούτσικα
Πιες – Σωκράτης Μάλαμας
Rooks – Shearwater
Astronaut – Amanda Palmer
Άσφαλτος – Τάνια Τσανακλίδου
Τετράγωνη γη – Έλλη Πασπαλά
Rain on the pretty ones – Ed Harcourt

Death is the road to awe (The fountain - Soundtrack) – Clint Mansell
Απόψε – Αλκίνοος Ιωαννίδης
Precious Things – Tori Amos
Μαύρες θάλασσες – Μαρία Παπαδοπούλου
Μόχα – Παύλος Παυλίδης

Hurt – Johnny Cash
Καθώς περνά η ώρα – Αλκίνοος Ιωαννίδης
Μέτρησα – Ελευθερία Αρβανιτάκη
Without you i’ m nothing –Placebo
Έκπτωση – Κωνσταντίνος Βήτα
Freedom – Μιχάλης Δέλτα
The case continues – Ute Lemper
La ballade of lady and bird – Lady & Bird

Τι να θυμηθώ – Απόστολος Ρίζος
Prenzlauerberg - Beirut
Cheers Darlin’ – Damien Rice
Hope there’s someone – Antony and the Johnsons
Post love – Άλκηστις Πρωτοψάλτη
Love rocks – N*Grandjean
Βήματα – Νίκος Ζούδιαρης

You/Aurora/You/Seaside

This famous scenery will always be
A constituting part of me
Until you stop
You are apart
You are a part
You know my heart
you saw my smile
You saw my heart
you know my smile

Ας πούμε

Ας πω ότι ο Αύγουστος είναι ο μόνος που αντέχει ακόμα. Από αυτό που έρχεται ως ανάμνηση από την εποχή που φορούσαμε κοντά παντελονάκια. Πόσα μπάνια έκανες; Πόσα παγωτά έφαγες; Από εκείνη την εποχή. Τα Χριστούγεννα έχουν ξεθωριάσει. Πάσχα, Καθαρές Δευτέρες, του Άη Γιαννιού που πηδάγαμε τις φωτιές, ό,τι έλαμπε στα μάτια μας τότε (που δεν ήταν μικρότερα, είχαν ακριβώς το ίδιο μέγεθος με τα τώρα μας. Το μοναδικό μας όργανο που παραμένει ίδιο) τώρα φαίνεται ξεθωριασμένο. Δεν μιλάω για τις τότε μνήμες. Αυτές είναι φυλαγμένες σε λαμπερά κουτάκια. Φανταχτερές. Πάντα. Μιλάω γι αυτές που πας να προσθέσεις χρόνο με το χρόνο. Κάθε χρόνο και πιο αχνές. Ας πω ότι ο Αύγουστος είναι ο μόνος που αντέχει πια. "Με την φέτα το καρπούζι στο ένα χέρι. Το ίδιο κοκκινοπράσινο. Η ίδια μυρωδία. Έχετε δει τον "Ρατατούη"; Θυμάστε τι γίνεται όταν ο γευσιγνώστης ακουμπάει στην γλώσσα του την πρώτη μπουκιά "Ρατατούι". Μια ζωή τρέχει μπροστά στα μάτια του. Η αυτοκρατορική μνήμη της γεύσης. Της όσφρησης. Του αίματος. Η άμμος που καίει. Η άμμος μέσα στα παπούτσια. Ανάμεσα στα δάχτυλα. Η άμμος στην γραμμή του μαγιώ. Τα κάστρα στην άμμο. Τα κάστρα στον χάρτη. Προορισμοί στον χάρτη. Για 10 ημέρες. Για 2 εβδομάδες. Για μια στιγμή. Για όσο. Μετά ξεφορτώνεις φωτογραφίες στον υπολογιστή. Μετά ξεφορτώνεις αναμνήσεις στις φωτογραφίες. Μετά ξεφορτώνεις συναισθήματα στις αναμνήσεις. Ας πούμε ότι και αυτό το καλοκαίρι θα αφήσει κάτι. Μέσα. Εδώ.

Καλό καλοκαίρι λέμε

10 με τόνο

Ήθελα να φέρω δίπλα στο video αυτό εδώ που βόσκει κάπου αλλού μέσα στο blog αδέσποτο, αλλά εδώ κανονίκα είναι το μέρος του. Το είχα γράψει για το ΩΣ3:

10 με τόνο

Για πες. Τι θυμάσαι; Θυμάσαι τη μπλε ποδιά; Το πολυτονικό; Το δάχτυλο ψηλά; Το «κυρία, κυρία…»; Θυμάσαι τον κουλουρά; Το κουλούρι με τα γαριδάκια; Τη μυρωδιά του μπλε τετραδίου; Τη μυρωδιά του καινούριου βιβλίου; Το πρωινό γάλα; Το στρώσιμο του κρεβατιού; Τους συμμαθητές ακόμα ηλιοκαμένους; Πόσα μπάνια έκανες; Πόσα παγωτά έφαγες; Θυμάσαι τον μαυροπίνακα και την ημερομηνία πάνω αριστερά; Το βρεγμένο σφουγγάρι; Τους χάρτες τις γεωγραφίας; Τον τεράστιο χάρακα; Το αριθμητήριο; Το τετράδιο αριθμητικής με τα κουτάκια; Το «τι θέλει να μας πει εδώ ο ποιητής»; Που δεν μπορούσες να ξεχωρίσεις τις παρομοιώσεις; Τις μεταφορές; Την προπαίδεια; Τον εκκλησιασμό; Τις βρύσες; Την αυλή; Τα παιχνίδια που σκαρφιζόμασταν; Το λάστιχο; Το σχοινάκι; Τα μήλα; Λόλα να ένα μήλο. Τις τούρκικες τουαλέτες; Που φοβόσουν ότι κάτι κακό θα βγει από την μαύρη τρύπα; Θυμάσαι την μυρωδιά του ευκαλύπτου; Το πώς μύριζε η βροχή στο χώμα; Θυμάσαι την πρώτη σου δασκάλα; Τους περίπατους στο κοντινό ξωκλήσι; Τις γραμμές χέρι – χέρι; Τις ανεμώνες που μάζευες για τη μαμά; Που έπαιζες τον «γιατρό»; Το πρώτο σου ποίημα; Την παρέλαση; Τη λευκή ελβιέλα; Θυμάσαι τις σειρές για την προσευχή; «Ανάπαυση, προσοχή». Τις ψείρες; Το μαντήλι στα μαλλιά; Τη σχολική φωτογραφία; Το ενδεικτικό; Τις γυμναστικές επιδείξεις; Τους χυμούς ροδάκινο στα τσίγγινα κουτιά τους; Θυμάσαι που έπεσες και χτύπησες το γόνατο; Τη σουλφαμιδόσκονη; Το φυτολόγιο; Την αλλαγή των ρούχων μέσα στην τάξη για την γυμναστική; Πρώτα τα κορίτσια μετά τα αγόρια. Τον διπλανό σου; Την πρώτη σου τιμωρία; Το κουδούνι; Τις ώρες του διαλείμματος γραμμένες στο θρανίο; Την ουρά στο κυλικείο; Το πρώτο σου «βγάλτε μια κόλλα χαρτί»; Το πρώτο σου 20άρι; Το απουσιολόγιο; Τις λίγες δικαιολογημένες; Τις πολλές αδικαιολόγητες; Που ήσουν απουσιολόγος και έκρυβες τους απόντες; Το γραφείο των καθηγητών; Του Διευθυντή; Θυμάσαι που τα έφτιαξες σήμερα και τα χάλασες αύριο; Το πρώτο σου φιλί; Την πρώτη σου κοπάνα; Το τσιγάρο στις τουαλέτες; Τη γαλαρία; Τις κασέτες που έδινες στον οδηγό του πούλμαν; Τον «Κουρσάρο»; «Κι αν μας αγαπάτε να μας ξαναπάτε». Τα πάρτυ; Τα μπλουζ; Που φοβόσουν την επαφή για να μην καταλάβει η υποψήφια πόσο χάρηκες που την γνώρισες; Την τσόντα μέσα στο βιβλίο; Το «Αγόρι»; Τον «Μπλεκ»; Την πενταήμερη; Θυμάσαι πως ήταν να είσαι παιδί; Έφηβος; Θυμάσαι που και που να γίνεσαι και πάλι παιδί; Δεν τα καταφέρνεις; Θυμάσαι που σου έλεγαν ότι αυτά είναι τα καλύτερα χρόνια σου; Ξέρεις πόσα θα έδινα για να χτυπήσει το κουδούνι μια ακόμα φορά για μένα; Όσα κι εσύ…

White Horse

Όπως. Έτσι:

Και έτσι:

Του Συγκλονισμού.

9

Μην με ρωτήσεις πώς πέρασαν. Δεν έχω ιδέα. Πέρασαν. Εκατομμύρια νότες από πάνω μας. Πολλές κάθησαν μέσα μου. Άλλες έγιναν αέρας. Επί 9 συναπτά έτη. 'Ετη φωτός. Έτη φωτός εν τω μέσω της νυχτός. 

Υ.Γ. Θες να σου πω ένα τραγούδι; "Ήταν ωραία η ζωή, ήταν ωραία..."

Aurora Borealis

Σε θέλω πολύ . Aπόψε που όλα μικραίνουν και οι ώρες πεθαίνουν κοιτάζω το χρόνο να λιώνει. Να ρθεις να με βρεις γιατί όλα σε θέλουν. Σε θέλει κι η νύχτα σαν μέρα που λάμπει και φέρνει τον κόσμο ξανά. Να ρθείς να με βρείς. Γιατί δεν αντέχω ακόμα μιαν ώρα. Χαρά δεν ζητώ και ούτε λύπη αντέχω εσένα αν δεν έχω εδώ. Το εδώ, πουθενά. Το τώρα, ποτέ. Αν δεν έρθεις, κι η θάλασσα πλάνη, τα γέλια μας λάθος, κι οι φίλοι δεν ήταν κι οι δρόμοι στο τίποτα απόψε αν δεν έρθεις εδώ. Να 'ρθεις.

Y.Γ. Να έρχεσαι. Κι αν δεν έρχεσαι, θα έρχομαι. Για την χαρά. Την λύπη. Το εδώ. Το τώρα. Τη θάλασσα. Τα γέλια. Τους φίλους. Του δρόμους. Εκεί. Απόψε. Εδώ. Να έρχεσαι. Κι αν δεν έρχεσαι, θα έρχομαι.

KY78

Μπορώ να γίνω υπερβολικός για τους Κόρε. Ύδρο. Και γίνομαι. Και μετά η υπερβολή, όταν ξανακούω τον δίσκο, μου φένεται μετριοπάθεια. Με διαφορά το καλύτερο ελληνικό group. Το 2ο είναι τόσο πίσω τους, που ούτε καν την σκόνη τους δεν τρώει. Ο λυρισμός τους. Ο λόγος τους. Οι λέξεις τους. Ο ήχος τους. Το ταλέντο τους. Τα συναισθήματα. Οι εικόνες. Όλα. Ξεχειλίζουν. Δεν έκαναν απλά τον δίσκο της χρονιάς. Έκαναν πάλι ένα δίσκο για μια ζωή. Όλα τα τραγούδια να ακροβατούν σ' αυτό το τεντωμένο σχοινί κι εσύ δεν ξέρεις που θα πέσεις τελικά. Από την μια ένα στρώμα με μπορντώ τριαντάφυλλα και από την άλλη το ψυχιατρείο. Το ξέρω ότι σου φαίνεται καλύτερο το πρώτο. Αλλά από την άλλη γιατρεύουν ψυχές.

Και ο μήνας θα έχει 29

Μου ρθε τούτο το Δελτίο Τύπου και από εχθές ο μήνας δείχνει μόνο 29:

SUMMER SYMPHONY CONCERTS

σε συνεργασία με την Εθνική Συμφωνική Ορχήστρα της ΕΡΤ

Θέατρο Badminton
ΔΕΥΤΕΡΑ 29 ΙΟΥΝΙΟΥ

Στο πλαίσιο της ευρωπαϊκής τους "Summer Symphony Concerts" περιοδείας, οι Antony & The Johnsons θα εμφανιστούν στην Αθήνα, σε συνεργασία με την Εθνική Συμφωνική Ορχήστρα της ΕΡΤ.

Με την σπαρακτική vibrato φωνή του, που φέρνει στο νου τη Nina Simone, τον Billy McKenzie και τον Bryan Ferry, ο Antony Hegarty αφηγείται μια σειρά από έντονες συναισθηματικά ιστορίες. Αυτή τη φορά, εκτός από τους The Johnsons, ο Antony συνεργάζεται με τις συμφωνικές ορχήστρες κάθε πόλης που επισκέπτεται, προκειμένου να δώσει μία άλλη διάσταση στις συνθέσεις του τελευταίου του δίσκου, The Crying Light", αλλά και σε διασκευές που έχει επιμεληθεί ο ίδιος και ο Nico Muhly (συνεργασίες με Bjork, Philip Glass) υπό την καλλιτεχνική διεύθυνση του Rob Moose (μέλος των Sufjan Steven, My Brightest Diamond, συνεργασίες με Burt Bacharach, James Carter, Savion Glover, Jay-Z, Walkmen, κ.α. ).

Στην Αθήνα, οι Antony And The Johnsons θα βρεθούν στη σκηνή μαζί με την 50μελή συμφωνική ορχήστρα της ΕΡΤ για μία και μοναδική εμφάνιση στο θέατρο Badminton, στις 29 Ιουνίου.


Summer Symphony Concerts Dates:
21-22 Ιουνίου: Holland Festival (Αμστερνταμ, Ολλανδία) / Royal Theatre Carré / Metropole Orchestra
29 Ιουνίου: Αθήνα, Θέατρο Badmonton / Εθνική Συμφωνική Ορχήστρα της ΕΡΤ
3-4 Ιουλίου: Manchester International Festival (Μάντσεστερ, Αγγλία) / Opera House / Manchester Camerata
21 Ιουλίου: Λυών (Γαλλία) / Les Nuits de Fourviere / Opera de Lyon Orchestra
28 Ιουλίου: Ρώμη (Ιταλία) / Cavea at Il Parco della Musica / Rome Sinfonietta
9 Αυγούστου: Oslo Jazz Festival (Όσλο, Νορβηγία) / Oslo Opera House Orchestra
14 Αυγούστου: Way Out West Festival (Γκέτενμπουργκ, Σουηδία) / Gothenburg Symphonic Orchestra


Περισσότερες πληροφορίες: www.antonyandthejohnsons.com




Οι πόρτες ανοίγουν στις 20.30
Η συναυλία ξεκινάει στις 21.30

All we go to hell

Τίτλο, δεν έχω

Ψέματα. Καθημερινά. Κατά συνθήκη. Που θες να σου πουν. Που δεν θες να ακούσεις. Που θες να πεις. Που δεν θες να πεις. Ψέματα. Ή μισή αλήθεια. Πάλι ψέματα. Ή όχι ακριβώς. Βγαίνει το μισό. Και μένει το άλλο μισό μέσα. Αυτό που βαραίνει. Δεν ξέρω πιο από τα 2 περισσότερο. Η αλήθεια που βγήκε. Ή η υπόλοιπη που έμεινε μέσα. Αλλάζει το υποκείμενο. Αλλάζει το αντικείμενο. Αλλάζει το βάρος. Ψέματα. Αντέχεις; Μπορεί πιο εύκολα. Αλήθεια. Αντέχεις; Τι από τα 2 περισσότερο. Αν ήσουν ημέρα που σε βούτηξαν στο ψέμα πόσες αλήθειες θα ζητούσες στην σειρά; Για να ισορροπήσεις. Πρωταπριλιά. Της αθωότητας μόνο. Εκεί που είχε νόημα. Χρόνια πίσω πια. Τότε που έλειπε ο δόλος. Παντελώς. Ψέματα. Για το καλό της ημέρας. Για το καλό; Ψέματα για το καλό; Ψέματα για το καλό σου; Το καλό μου; Ποιος ξέρει το καλό μου; Αλήθεια. Ποιος ξέρει το καλό σου; Εσύ. Εγώ. Αλήθεια; Όχι. Ψέματα. Όχι. Αλήθεια. Την αλήθεια μου. Εγώ.

Αυτό. Μετά χάθηκα εδώ:

Πάμε κοντά

Rainbow by ~Myxophobic on deviantART

Πορταριά. Βροχή. Και μετά ουράνιο τόξο. Η Αναστασία στην αγακαλιά μου χαζεύει. Της το δείχνω. 2.5 χρονών. Πάμε κοντά λέει. Τι να της πεις; Ότι μπορεί να το κυνηγάει μια ζωή. Δεν λες τίποτα. Χαμογελάς.

Where is my mind?

Αλήθεια; Ξέρω ακριβώς που είναι. Ξέρω την κατάληξη της διαδρομής της σκέψης. (Πολλές γενικές μαζί). Δεν ξέρω κάθε φορά τι να καρφιτσώνω εδώ πάνω. Γι αυτό και χάνομαι. Μετά μου είπα, ότι τα τραγούδια έτσι κι αλλιώς πολλές φορές τα έχουν πει καλύτερα από εμένα στην ζωή μου. Γι αυτό όποτε βλέπεις ένα τραγούδι καρφιτσωμένο εδώ πάνω, δεν είναι που δεν έχω να πω. Είναι που έχω αυτό να πω.

Abnormally Attracted To Sin

Το έχω πει. Προτιμώ την κόλαση. Στο άλλο μαγαζί απλά σου τάζουν. Εκεί ξέρεις τι σε περιμένει. Κανονικοί άνθρωποι δηλαδή. Τέτοιοι. Γεμάτοι αμαρτίες. Αδυναμίες. Παρασπονδίες. Πάθοι. Κανονικοί άνθρωποι δηλαδή. Στην κόλαση με την Tori. Και αν είναι όπως αυτό:...

Get this widget Track details eSnips Social DNA

...όλο το album, θα προσκυνάμε πάλι. Την Tori της αμαρτίας. Και θα κλαίμε για 4 χρόνια που λέει και ο Γεράσιμος. Wellcome!

3 μυστικά +

+ ό,τι άλλο χωρέσουμε. Δεν θα έρθουν στην εκπομπή. Είναι και η 3 τους, μέρος της εκπομπής. Και της ζωής μου. Με τον ένα ή τον άλλο τρόπο. Αύριο 12-2 "ο,τι σκεφτώ θα το λέω...". Αν σκεφτείς κάτι πες το κι εσύ, να το πω.

What if...

"Αν ο πλανήτης ήταν τράπεζα, θα τον είχατε ήδη σώσει" λέει. Το θλιβερό είναι ότι έτσι ακριβώς είναι. Τι μουσική θα έβαζες να παίζει από πίσω; Για πες...

1.000.000 χειμώνες

Σαν να πέρασαν. Αλλά αυτός ήταν ο τελευταίος. Οι Κόρε Ύδρο τα σπάνε...

Δεν ξέρω πώς γράφεται ο ενθουσιασμός. Σε πια λέξη τον χωράς.

Γιούπι.

K.BHTA IE

Σήμερα το είδα στο περίπτερο. Τώρα το ακούω. Σου το λέω για να το προλάβεις. 10 σπάνια και ακυκλοφόρητα για το cd που συνοδεύει τούτο 'δω το Ποπ+Ροκ. Για το κάθε ένα και μια ιστορία:

Απέλαση

Το έγραψα το βράδυ που γνώρισα την Sarah Kane, έπαιζα με την Όλια Λαζαρίδου το Ηχώ στο Χάος το 1998, και είχε έρθει να δει την παράσταση με ένα φίλο της Έλληνα. Ύστερα από λίγο χρόνο αυτοκτόνησε. Ακόμα θυμάμαι τα μάτια της. Το κομμάτι αυτό χρησιμοποιήθηκε στην παράσταση του Λευτέρη Βογιατζή (Καθαροί πια), δηλαδή το Cleansed της Sarah Kane. Όταν αποφάσισα να το βάλω στην Άγρια Χλόη άρχισα να το επεξεργάζομαι περισσότερο, δίπλα από την ταράτσα που έμενα ζούσε ένας Ιρακινός που δούλευε από το πρωί μέχρι το βράδυ για να μαζέψει λεφτά να πάει στο Λονδίνο να δει τον αδερφό του για να έχει μια καλύτερη τύχη. Ζούσε με την ξαδέρφη του σ' ένα δώμα. Κάποιες φορές τα βράδια το καλοκαίρι έπαιρνα μπίρες και καθόμασταν και οι τρεις στην ταράτσα και μιλούσαμε για το Ιράκ κοιτάζοντας τα φώτα μέχρι τον Πειραιά. Κάποια στιγμή μάζεψαν τα λεφτά και έφυγαν και οι 2 για Λονδίνο. Εύχομαι να είναι καλά και να τα κατάφεραν. Το κομμάτι το ονόμασα Απέλαση γι αυτά τα ξαδέφρια και τους το αφιέρωσα για να τους θυμάμαι πάντα.

Get this widget Track details eSnips Social DNA

Πάντα ό,τι σκέφτω θα το λέω...

...εσύ κλαις με τα τραγούδια;

I'm back....