Tuesday, October 20, 2009

1,2,3,...χίλιες φορές



Ο Αποστόλης ξεκίνησε την Παρασκευή στον Πυρήνα. Για 10 Παρασκευές. Αυτήν την πρώτη που πέρασε το αδιαχώρητο. Συγκινητικό από την μία, αλλά ουσιαστικό από την άλλη. Δεν χρειάζεται να φωνάζεις την παρουσία σου. Φωνάζει από μόνη της όσο κι αν κρυφτείς όταν έχεις πει, ή έχεις κάτι να πεις. Που να αξίζει τον κόπο. Που να αξίζει τον κόπο μου και τον κόπο σου. Συγκινητικά όμως ήταν. Σε πολλές στιγμές για πολλούς λόγους, τους οποίους δεν πρόκειται να παραθέσω εδώ. Αφορούν στο δικό μου συναίσθημα. Αφορούν στον τρόπο που παίζουν τα τραγούδια μέσα μου. Αν οι κεραίες σου παρόλα αυτά είναι ανοιχτές, δεν παίζει να μην πιάσουν τα κύματα. Δεν παίζει. Τα λέμε εκεί.

3 comments:

dovi said...

Τα λέει όλα κ εκείνος κ συ..

renata said...

Μου αρέσει να συγκινούμαι. Ίσως περισσότερο απ' ό,τι θα έπρεπε. Περιμένω στη γωνία μήπως μπορέσω να συγκινηθώ και να ευχαριστηθώ. Και την Παρασκευή και συγκινήθηκα και ευχαριστήθηκα.

Unknown said...

Η Ρενάτα κάνει απουσίες [που δεν το νομίζω] από το Last Night's Soundtrack ή έσυ δεν τα ανεβάζεις Παπαμιχάλη;;;;;