Μην με ρωτήσεις πώς πέρασαν. Δεν έχω ιδέα. Πέρασαν. Εκατομμύρια νότες από πάνω μας. Πολλές κάθησαν μέσα μου. Άλλες έγιναν αέρας. Επί 9 συναπτά έτη. 'Ετη φωτός. Έτη φωτός εν τω μέσω της νυχτός.
Υ.Γ. Θες να σου πω ένα τραγούδι; "Ήταν ωραία η ζωή, ήταν ωραία..."
5 comments:
[ητανε νυχτα κι ημουν στη σκοπια, το κινητο-ραδιακι επιανε με το ζορι στο νοτιο ευβοϊκο και ξημερωναν γενεθλια και ζητησα κατι και κατι επαιξες κ η νυχτα πηρε εκεινο το γνωριμο φως που παιρνει οταν καποιος ειναι εκει-εκει που κανεις αλλος δεν ειναι]
να 'ναι ολα έτσι να φωτιζομαστε κι εμεις (κι αν επιτρέπεις προσθήκη: έτη νοτός εν τω μέσω του φωτός)
"Μόχα ο τρελός, Μόχα ο σοφός... Μόχα, αυτός που τραγουδάει ευτυχισμένος..."
Οι νύχτες από δω και πέρα. Οι νύχτες από εδώ έως πάντα.
Ευχαριστούμε... Για όσες φορές πάτησες το play και μας έκανες να χαμογελάσουμε, να κλάψουμε, να συγκινηθούμε, να νιώσουμε. Και ήταν πολλές...
"με πήρες απ' το χέρι και σ' ευχαριστώ
Ήμουνα σ' ένα δρόμο σκοτεινό"
Και ας μην καταλαβαίνεις το πώς!
και στα 19 εδω!
πολύχρονος!!!!
Ο δικός μας ο Μόχα ο αγαπημένος...Τις ρυτίδες βρε απο τα ξενύχτια πως θα τις διορθώσω??ε?ε?
Post a Comment