Μια πόλη που φοβάται να βραχεί. Μέχρι το κόκαλο. Να ποτιστεί. Να καθαριστεί. Να γυαλίσει. Να γεμίσει αντανακλάσεις. Φώτα διπλά. Μια πόλη που φοβάται το είδωλό της. Που φοβάται να κοιταχτεί σε μια λακκούβα βρόχινο νερό. Που φοβάται την μυρωδιά της πρώτης σταγόνας γιατί φέρνει μνήμη από χώμα. Μια πόλη που ασφυκτιά υπό βροχή. Και οι άνθρωποι της το ίδιο. Στεγνοί. Πίσω από τιμόνια. Από τζάμια. Τζαμαρίες. Γραφεία. Στεγνοί. Πίσω από λέξεις. Συναισθήματα. Στεγνοί. Άνθρωποι που φοβούνται να βραχούν. Όμως στεγνοί.
1 comment:
Ήμουν και από πριν, δε φταίει το post. Μάλλον... Αλλά μετά το post, χειρότερα. Δε θέλω να μου συμβεί αυτό που λες, με φοβίζει.
Post a Comment