Είδα μια ευχή να πέφτει. Και δεν πρόλαβα. Είδα μια μέρα να περνάει. Και δεν την πρόλαβα. Είδα μια χαρά να προσπερνάει. Και δεν πρόλαβα. Είδα μια στιγμή να χάνεται. Και δεν την πρόλαβα. Είδα μια ζωή. Δεν ήταν αργά. Δεν είναι νωρίς. Είναι ό,τι προλάβω.
6 comments:
Εσένα κάτι σε κάνει σοφό τελευταία. Το κρατώ το "ό, τι προλάβω" για μοττο της μέρας και συντάσσομαι μαζί σου.
Στο φουυυ απόψε δικιά σου η ευχή. Για τη μέρα που πέρασε, τη χαρά που προσπέρασε, τη στιγμή που χάθηκε, τη ζωή που έρχεται και είναι ωραίαααααα.....
Ευχαριστώ :)
Είναι που δεν προλαβαίνω ούτε να τα γράψω...
Δώδεκα και μισή. Πως πέρασεν η ώρα...
Δώδεκα και μισή. Πως πέρασαν τα χρόνια...
Νονά Μ.
Προλαβαίνεις...τη ζωή, την προλαβαίνεις όταν καταλάβεις ότι οφείλεις να την προλάβεις.
Το οφείλεις σε 'σένα.
Πριν σπορπεράσει.
Πριν προσπεράσεις.
Ευχαριστώ τους όλους,
Πρωτόπλαστη, σε βρίσκω ρομαντικούλα.
Post a Comment