Σηκώθηκα κι ήταν κομμένο το ρεύμα. Κομμένες οι παροχές. Κολημένος ένας στίχος στο μυαλό μου. Χωρίς λόγο. Λέω. Σηκώθηκα κι ήταν κομμένο το ρεύμα. Κι ήταν κομμένα τα φτερά.
(συνεχίζω εγώ) …Και έπρεπε να ετοιμαστώ. Να βγω έξω. Να συναντήσω κόσμο. Και να ξεχάσω οτι υπάρχω και “εγώ” , γιατί μόνο έτσι θα τα καταφέρω. Γιατί έτσι κι αλλιώς για σήμερα είχα ένα πρόγραμμα, το οποίο πρέπει να τηρήσω γιατί οι άλλοι δεν θα καταλάβουν. Ανοίγω το παράθυρο για φως, χαμογελώ στον καθρέφτη και ο στίχος δυναμώνει την έξοδό μου. Κι αυτή η μέρα είναι δική μου. Ντουέντε ≠
1 comment:
(συνεχίζω εγώ)
…Και έπρεπε να ετοιμαστώ. Να βγω έξω. Να συναντήσω κόσμο. Και να ξεχάσω οτι υπάρχω και “εγώ” , γιατί μόνο έτσι θα τα καταφέρω. Γιατί έτσι κι αλλιώς για σήμερα είχα ένα πρόγραμμα, το οποίο πρέπει να τηρήσω γιατί οι άλλοι δεν θα καταλάβουν. Ανοίγω το παράθυρο για φως, χαμογελώ στον καθρέφτη και ο στίχος δυναμώνει την έξοδό μου. Κι αυτή η μέρα είναι δική μου. Ντουέντε ≠
Post a Comment