Αυτό εδώ το post το έχω στα drafts τόσο καιρό που σκούριασε. Ε, να το βγάλουμε στον αέρα να ξεσκουριάσει το καημένο. Δύο τραγουδάκια που μοιάζουν... Το γαλλικό προηγείται του ελληνικού...
οκ σερ νάιτ. Όλοι οι άνθρωποι αντιγράφουμε κάποια στιγμή στη ζωή μας. Τα αγοράκια τον μπαμπά τους (συνήθως), τα κοριτσάκια τη μαμά τους, οι μϊμούδες τον εκπαιδευτή και ο Χ/Γς τον Γάλλο.
Εμένα πάντως μου αρέσουν τα βιολιά στον Μιχαλάκη. Δίνουν έτσι έναν αέρα μεγάρου (ελληνικού).
7 comments:
μα τόσοοοοο πια;
κι έστω η κλεψιά προσπεράσιμη μιας και σύνηθες φαινόμενο πλέον, την υπερβολή στην ερμηνεία τί την τραγουδά;
πάω πίσω στο γαλλικό, πάει και με τον καιρό το βροχερό του μεσημεριού (που μοιάζει με νύχτα) αυτού.
οκ σερ νάιτ. Όλοι οι άνθρωποι αντιγράφουμε κάποια στιγμή στη ζωή μας. Τα αγοράκια τον μπαμπά τους (συνήθως), τα κοριτσάκια τη μαμά τους, οι μϊμούδες τον εκπαιδευτή και ο Χ/Γς τον Γάλλο.
Εμένα πάντως μου αρέσουν τα βιολιά στον Μιχαλάκη. Δίνουν έτσι έναν αέρα μεγάρου (ελληνικού).
ο Καλογερόπουλος(!) το είχε πει το τραγούδι και ο Μιχάλης το έπιασε με τη μία
φας α αλα μερ
(να "φας" από άλλα μέρη)
καλημέρα!
Σου προτείνω επίσης να ακούσεις το Marinette του Georges Brassens και να διαβάσεις τους στίχους του La Femme d' Hector (πάλι Brassens).
@ anonymous: παραδέχομαι. Σοκαριστικά. Both. Τώρα πρέπει να ανεβάσω original ελληνικό τραγούδι ΙΙ. Και δεν μιλάμε για sequel, αλλά για σήριαλ...
ε άι γαμήδια όμως κι ο Φοίβος.
απογοήτευση το κέρατό μου μέσα.
pantos to galliko einai kalitero oti kai na leme kai o Calogero exei fonara pou den tin oneireyte kan o mihalakis
Post a Comment