Χάπυ

Υπάρχει αυτή η ησυχία που υπάρχει πάντα πριν από το φευγιό. Που γίνεται ένας αλαλαγμός αλλά εσύ δεν ακούς τίποτα. Που τρέχεις να πλύνεις, να απλώσεις, να κατεβάσεις βαλίτσες, να πληρώσεις λογαριασμούς, να κάνεις service στο αυτοκίνητο, να κλείσεις εκρεμμότητες στη δουλειά, να αφήσεις playlist για 3 εβδομάδες, να τακτοποιήσεις τα κατοικίδια, να κουρευτείς, να αδυνατίσεις δεν προλαβαίνεις πια, να γυμνάστεις το ίδιο... και τα υπομένεις όλα στωικά. Όλα αυτά που κανονικά θα σε τρέλαιναν είναι απλά προετοιμασία. Γιατί το βλέπεις αλλιώς. Είναι τα πριν του μετά. Είδες βρε κουτό που η ζωή είναι απλή; Αρκεί κάθε φορά να μετατοπίζεις μια ιδέα την οπτική. Θα μου πεις ότι δεν βρίσκεις πάντα τη σωστή γωνία. Δεν είναι όμως ότι δεν υπάρχει. Και το πιο εύκολο είναι να κλαίγεσαι. Ξέρεις πόσο εύκολο είναι να γίνεις μίζερος. Θέλεις για αλλαγή να δοκιμάσουμε το δύσκολο; Θες να είμαστε ευτυχισμένοι;