Έχεις προσέξει πόση ησυχία κάνει μετά την απόφαση; Έχεις προσέξει και την αλοιφή πού απλώνεται και δεν πονάει πια τίποτα; Πρόσεξες και τα βελούδινα καλύματα; Που αποροφούν κραδασμούς και αντίλαλους; Πρόσεξες και την ευτυχία που σε περιμένει στην γωνία; Μ' ένα "όχι" μεγάλο όσο και το "ναι" που περιμένει, ανοίγουμε και κλείνουμε πόρτες. Σ' αυτήν την μία ζωή. Την όσο μας έλαχε στον καθένα. Και που ένα πράγμα έμαθα καλά μέχρι σήμερα. Ότι είναι πολύ ακριβή η ημέρα μου, γιατί είναι μοναδική. Η κάθε μια. Και θα την ζήσω άπαξ. Και θα την ζήσω όπως της αξίζει. Όσο μπορώ. Παραιτούμαι.
1 comment:
[Εσύ μας τα μαθες αυτά. Και σ' αγαπάμε. Και είμαστε εδώ.]
Χαίρομαι...που (ΔΕΝ) παραιτείσαι...:-)
Και όλα καλά σου λέω!
R.
Post a Comment