Αγαπημένο μου ημερολόγιο. Δεν προλαβαίνεις την ζωή μου. Αλλά δεν την προλαβαίνω κι εγώ εδώ που τα λέμε. Ευτυχώς, πια, τρέχω μαζί της κι όχι από πίσω της. Πέρασα για ένα ξεσκόνισμα, σκούπισμα, σφουγγάρισμα, να ανεβάσω κάποια τραγούδια που περιμένουν στην ουρά καιρό τώρα και κάτι τέτοια.
Αυτό εδώ ας πούμε.
The Last Shadow Puppets
"The age of understatement"
κι αυτό εδώ:
Adore Adore - Yoav
Βάλτε μουσική στο repeat. Έρωτες επίσης παρακαλώ. Χαρά. Ευτυχία. Λιακάδες. Πανσελήνους. Αγάπη. Βλέμματα. Και μουσική πάλι. Για να έχει η ζωή, το όνειρο, η μνήμη το soundtrack της. Αυτά.
5 comments:
κάνει τα τζάμια αόρατα!
Είθε οι στιγμές μας να έχουν soundtracks...κι ας τραγουδούν σε μια ζωή που δεν προλαβαίνουμε...
Άδικο...ναμηνπρολαβαινωναζησωτιςστιγμεςμου...
Καλησπέρα...
Εδώ, δεν προλαβαίνουμε να σας κάνουμε "link" στο ποστ μας...
Για να μην αναφέρω το ότι σας ακούμε με "δόσεις", τύπου 00:05 "Πλάκα, θερινό σινεμά", 00:20 ύπνος, 00:30 Σκάι, 00:50 ύπνος, 1:55 να είστε όλοι καλά...
'Αντε, καλό μας καλοκαίρι!!!
joan: εκεί που μπλέκονται τα συναισθήματα με το ΑΖΑΧ υπάρχει μπέξιμο. Μπλεγμένο μπλέξιμο.
φαίδρα: Ωραία η ευχή. Και να σου πω, δεν είναι και τόσο άδικο. Εγώ την φτιάχνω την ζωή μου.
σπόρε: Καλό καλοκαίρι. Άντε!
Yoav?!?!?
Παπαμιχάλη δεν υπάρχεις!
Εύγε παλικάρι μου!
(γι' αυτό είσαι η λατρεία των fm)
Post a Comment