Tuesday, February 26, 2008

Thank you life, thank you love...

Ένα φιλί για ένα κορίτσι, που δεν ευχαριστεί τον Θεό. Ευχαριστεί την ζωή. Την αγάπη. Ένα φιλί για ένα κορίτσι - γοργόνα, που κάνει παρέα με αγγέλους και με συγκίνησε γαμώτο.

Κι αν όχι αυτή. Κι αν όχι έτσι. Τότε ποια; Και πώς;



6 comments:

Anonymous said...

Je repars à zéro..

σπόρος said...

Οι ευχαριστίες της είναι μια περίληψη της ζωής της Piaf!
Και σιγά που μόνο μας συγκίνησε.
Μας έκανε να ντρεπόμαστε που πλαντάξαμε στο κλάμα μέσα στο σινεμά. Όλοι, ασυνόδευτοι και μη...
Γοργόνα, σίγουρα!!!

Anonymous said...

Γεια σου Χρηστο.Ειχαμε συστηθει στην κηδεια της Πηγης απο τον Γιωργο τον GL του Musicheaven που ειναι φιλος σου.Επεμενε πολλες φορες να περασουμε απο το σταθμο αλλα δεν ειχα ορεξη μωρε.
Καλη συνεχεια ευχομαι φιλια στην Νεφελη.Εχω ακουσει τοσες ιστοριες..
Καλο τριημερο βρε

Aντώνης said...

We love Marion!

kyriaz said...

Αγαπητέ Χρήστο,
παίρνω το θάρρος να σε προσκαλέσω σε κάτι που πιστεύω ότι θα ήθελες να ανταποκριθείς...
Αν θες,ρίξε μια ματιά στο μπλογκ μου.

(Σε ακούω τα βράδια,να ξέρεις...)

σπόρος said...

Σήμερα θυμήθηκα επίσης ότι όταν βγήκα από την αίθουσα, ξεκινούσε η πρωτομαγιά, εσύ έπαιξες το je ne regrette rien και όλα αυτά τα συναισθήματα που μας έβγαλε η Marion ταίριαξαν απίστευτα με εκείνη την υπέροχη βραδιά, που - ενώ δεν είμαι προληπτική - την θεώρησα σαν σημάδι της υπέροχης άνοιξης και του αξέχαστου καλοκαιριού που πέρασε...