Ένα γύρο το φεγγάρι κι άλλον έναν η ζωή στέκεσαι γυμνή μπροστά μου κάνει ο χρόνος μια ρωγμή κάνω την φωτιά μου χάδι και σου κρύβω την πληγή που από τότε που θυμάμαι μου κλειδώνει το κορμί
Δύο γύρους το φεγγάρι το κορμί μου σε ζητά απ’ τα δάχτυλά μου βγαίνουνε μαχαίρια κοφτερά μη φοβάσαι είναι για ‘μένα στη φωτιά μου θα καώ δεν ζητάω δική μου να ‘σαι θέλω μόνο να σε δω
Δέκα χρόνια δέκα αιώνες λύσεις ψάχνουνε να μου βρουν δεν με ξέρεις μα το ξέρεις πως τα χέρια δεν ξεχνούν κάτι νύχτες ματωμένες που αδιάφορα περνάν που τα σώματα διψάνε μα τα μάτια αλλού κοιτάν
Τρεις φορές θα σε ρωτήσω αν υπήρξε μια φορά που ήσουν μόνη στο σκοτάδι κι ήμουνα παρηγοριά τρεις φορές θα σε ρωτήσω πως το χρόνο σταματάς όταν έρχεσαι τα βράδια και στα μάτια με κοιτάς
Κάποιες στιγμές είναι ωραίο να βρίσκεις τραγούδια που μιλάνε για τη ζωή σου. Κάποιες άλλες πάλι σκέφτομαι με πόσους διαφορετικούς τρόπους μπορούν να διαβαστούν και δεν είμαι σίγουρη ότι η μαγεία παραμένει η ίδια. Μάλλον αποκτούν άλλου είδους δύναμη. Εγώ αλλού είχα κολλήσει μ' αυτό το τραγούδι, εκεί με τα δάχτυλα που βγάζουν τα αυτοκαταστροφικά μαχαίρια. Ανακαλύπτω τελευταία ότι το να έχεις ήδη μια πληγή που κλειδώνει το σώμα σου είναι ίσως πιο επώδυνο -για σένα αλλά και για όσους αφορά.. Πρέπει όλοι να μάθουμε να διαχειριζόμαστε τις πληγές μας, καινούριες και παλιές, ε; Τι λέει το εγχειρίδιο επιβίωσης;
Σκέφτομαι την μνήμη των χεριών...Ναι, τα χέρια δεν ξεχνούν, ούτε το κορμί ξεχνά. Υπήρξε όμως έστω και μια φορά που ήσουν μόνος στο σκοτάδι κι ήμουνα παρηγοριά; Αυτό ποια Λήθη το κλεψε;
Όμορφο ταξιδι, πάτω κι εγώ λοιπόν το play ακόμα μια φορά και φύγαμε...
13 comments:
Ένα γύρο το φεγγάρι
Χαρούλης Γιάννης
Μουσική/Στίχοι: Παναγιωτοπούλου Δανάη
Ένα γύρο το φεγγάρι κι άλλον έναν η ζωή
στέκεσαι γυμνή μπροστά μου
κάνει ο χρόνος μια ρωγμή
κάνω την φωτιά μου χάδι και σου κρύβω την πληγή
που από τότε που θυμάμαι μου κλειδώνει το κορμί
Δύο γύρους το φεγγάρι το κορμί μου σε ζητά
απ’ τα δάχτυλά μου βγαίνουνε μαχαίρια κοφτερά
μη φοβάσαι είναι για ‘μένα στη φωτιά μου θα καώ
δεν ζητάω δική μου να ‘σαι θέλω μόνο να σε δω
Δέκα χρόνια δέκα αιώνες
λύσεις ψάχνουνε να μου βρουν
δεν με ξέρεις μα το ξέρεις πως τα χέρια δεν ξεχνούν
κάτι νύχτες ματωμένες που αδιάφορα περνάν
που τα σώματα διψάνε μα τα μάτια αλλού κοιτάν
Τρεις φορές θα σε ρωτήσω αν υπήρξε μια φορά
που ήσουν μόνη στο σκοτάδι κι ήμουνα παρηγοριά
τρεις φορές θα σε ρωτήσω πως το χρόνο σταματάς
όταν έρχεσαι τα βράδια και στα μάτια με κοιτάς
___________________________
εμ, τι άλλο να χωρέσει σε αυτά;
ένα γύρο πάμε πάλι.
Κάποιες στιγμές είναι ωραίο να βρίσκεις τραγούδια που μιλάνε για τη ζωή σου. Κάποιες άλλες πάλι σκέφτομαι με πόσους διαφορετικούς τρόπους μπορούν να διαβαστούν και δεν είμαι σίγουρη ότι η μαγεία παραμένει η ίδια. Μάλλον αποκτούν άλλου είδους δύναμη.
Εγώ αλλού είχα κολλήσει μ' αυτό το τραγούδι, εκεί με τα δάχτυλα που βγάζουν τα αυτοκαταστροφικά μαχαίρια. Ανακαλύπτω τελευταία ότι το να έχεις ήδη μια πληγή που κλειδώνει το σώμα σου είναι ίσως πιο επώδυνο -για σένα αλλά και για όσους αφορά.. Πρέπει όλοι να μάθουμε να διαχειριζόμαστε τις πληγές μας, καινούριες και παλιές, ε; Τι λέει το εγχειρίδιο επιβίωσης;
Μπαίνω, πατάω play, χάνομαι για 02:15, βαθειά ανάσα, βγαίνω..
Μπαίνω, πατάω play, χάνομαι για 02:15, βαθειά ανάσα, βγαίνω..
Μπαίνω, πατάω play, χάνομαι για 02:15, βαθειά ανάσα, βγαίνω..
Απο χθες το βράδυ κάνω γύρους. Αντε άλλον ένα.. Play
φεγγαρι, ζωή, χρόνος, πληγή,
μαχαίρια,λύσεις, νύχτες,σώματα,σκοτάδι,
παρηγοριά, χρόνος...
γύρω, γύρω όλοι...
Σκέφτομαι την μνήμη των χεριών...Ναι, τα χέρια δεν ξεχνούν, ούτε το κορμί ξεχνά.
Υπήρξε όμως έστω και μια φορά που ήσουν μόνος στο σκοτάδι κι ήμουνα παρηγοριά; Αυτό ποια Λήθη το κλεψε;
Όμορφο ταξιδι, πάτω κι εγώ λοιπόν το play ακόμα μια φορά και φύγαμε...
μπορώ να έχω άλλον έναν;
Απ' τα δάχτυλά μου βγαίνουνε μαχαίρια κοφτερά...
@νεφ: πολλούς γύρους και πολλούς πόνους.
@clo: το ξέρεις ότι δεν υπάρχει εγχειρίδιο επιβιώσης ε; Μόνο ό,τι καταφέρουμε μαζί από 'δω και πέρα.
@2+1 shots happy+sad: στο repeat σε βρίσκω. Υπάρχουν κίνδυνοι. Και από το repeat και από τους γύρους.
@eneni: και όποιος αντέξει. χέρια πόδια στην αυλή κι όλοι κάθονται στην γη...
@άρρωστη ερινύς: όμορφο ταξίδι ναι και αν μπορούσες να πεις και όμορφος πόνος πάλι ναι. Αλλά δεν μπορείς να πεις...
@Σπύρε: και το ρωτάς μωρέ; Αλλά θέλεις;
@αίολε: όλοι του αυτοκαταστροφικού μου είστε...
Μ΄αρέσει το μαζί. Το κρατάω... Να το θυμάσαι κι εσύ..
Τί; Μόνο ένα;
Πρέπει να γίνουν πολλοί, να προκαλέσουν ζαλάδες, να γίνουν μεθυστικοί γύροι!!!
Και να πονέσει θα το καταλάβεις. Ε και; Δεν θα πας για άλλο ένα;
Χρόνια πολλά, χρόνια πολλά και μουσικά, χρόνια πολλά και μουσικά και πολύχρωμα!
Glorious!!!
XRONIA POLLA!!!
Sou eyxomai o,ti kai osa epithymeis!
Empnefseis kales!!! :) :) :)
Apolayse ti mera!!!
εννοείται ότι θέλω...
και να γράφεις πιο συχνά...
Post a Comment