Οκ. Το παραδέχομαι, μερικές φορές η δουλειά σου μπορεί να γίνει ως και καυλωτική. Το έφτιαξα για promo, αλλά το χάρηκα τόσο και το καμαρώνω τόσο που είπα να το ανεβάσω κι εδώ:
Είναι τρομαχτικά όμορφο να βλέπεις την εικόνα που προκαλεί στον άλλον (σε ΄σένα) το συναίσθημα από ένα τραγούδι. Και έτσι όπως το έφτιαξες, είναι σαν να το βλέπω με τα μάτια σου (ε κάπως έτσι δηλαδή,μην παρεξηγηθώ κιόλας). Δεν ξέρω πως είναι να πέφτεις με αμάξι σε τοίχο. Ξέρω όμως πως ο πόνος αυτός στην καρδιά (από τις αγάπες τις όποιες) είναι σαν αυτόν που σου προκαλεί η ζώνη από απότομο τράνταγμα...
καλα εκανες και το καρφιτσωσες κι εδω... just can't pick up the pieces of my life without you... τοτε ή βουταμε απο ψηλα ή χτυπάμε με δυναμη στον τοιχο.... κι ομως ο πονος μενει....
είχα καιρό να ανατριχιάσω έτσι. απίστευτο κομμμάτι και οι εικόνες που διάλεξες για να το ντύσεις σκληρές αλλά τόσο αληθινές γι αυτό που θέλεις να περιγράψεις. όμορφο ιππότη. όμορφο πολύ :)
Είναι όντως υπέροχο.Αλλά δεν εκπλήσομαι, κατανοώντας τόσο καιρό πια, ότι τι δουλειά σου μόνο ως δουλειά δε τη βλέπεις.
Όσο για τη ζώνη ασφαλείας, οι προειδοποιήσεις των τραγουδιών και τα διαταγματα του ΚΟΚ ακόμα,δεν είναι φαίνεται αρκετά γιατί οι περισσότεροι ξεχνούν να φορέσουν ή καμώνονται πως ξεχνούν...
11 comments:
καύλα, Χρήστε!
Είναι τρομαχτικά όμορφο να βλέπεις την εικόνα που προκαλεί στον άλλον (σε ΄σένα) το συναίσθημα από ένα τραγούδι.
Και έτσι όπως το έφτιαξες, είναι σαν να το βλέπω με τα μάτια σου (ε κάπως έτσι δηλαδή,μην παρεξηγηθώ κιόλας).
Δεν ξέρω πως είναι να πέφτεις με αμάξι σε τοίχο. Ξέρω όμως πως ο πόνος αυτός στην καρδιά (από τις αγάπες τις όποιες) είναι σαν αυτόν που σου προκαλεί η ζώνη από απότομο τράνταγμα...
κομμάτια...
υπέροχο!
@Σπύρε: καύλα ο ένας, καύλα ο άλλοςμ..., να προσέχουμε!
@global: Κι άλλο κοινό. Και στην στούκα και στην αγάπη, απαραίτητη η ζωνη ασφαλείας...
@eneni: που είσαι εσύ βρε κομματιασμένη;
@τειρεσία: σ' ευχαριστώ. Συγνώμη για τις συνεχείς αναβολές...
πολυ ωραιο πραγματικα....
καλα εκανες και το καρφιτσωσες κι εδω...
just can't pick up the pieces of my life without you...
τοτε ή βουταμε απο ψηλα ή χτυπάμε με δυναμη στον τοιχο....
κι ομως ο πονος μενει....
Ε.
είχα καιρό να ανατριχιάσω έτσι. απίστευτο κομμμάτι και οι εικόνες που διάλεξες για να το ντύσεις σκληρές αλλά τόσο αληθινές γι αυτό που θέλεις να περιγράψεις. όμορφο ιππότη. όμορφο πολύ
:)
Κλαψ...
θελω κι εγω καυλωτική δουλεια.
na thymithw na mou egkatastisw aerosako psyxis
giati o swmatikos ponos ksexnietai
o psyxikos omws?
poly wraio Ippoti! :)
Εδώ είμαι πάντα. Μην κοιτάς που δεν πολυμιλάω. Ακούω, διαβάζω... πιστή λέμε!
:-)
Είναι όντως υπέροχο.Αλλά δεν εκπλήσομαι, κατανοώντας τόσο καιρό πια, ότι τι δουλειά σου μόνο ως δουλειά δε τη βλέπεις.
Όσο για τη ζώνη ασφαλείας, οι προειδοποιήσεις των τραγουδιών και τα διαταγματα του ΚΟΚ ακόμα,δεν είναι φαίνεται αρκετά γιατί οι περισσότεροι ξεχνούν να φορέσουν ή καμώνονται πως ξεχνούν...
Να'σαι καλά.
Post a Comment