Αυτό το είχα φέρει στις αποσκευές των διακοπών. Θα ήταν το after διακοπές post. Θα μιλούσε για φεγγάρια και αστέρια και παραλίες και για αυτήν τη φωνή. Θα μιλούσε για την Νότια Κρήτη και την Χρυσή και για όλα αυτά που ήταν το καλοκαίρι πριν. Τώρα που είναι Φθινόπωρο κανείς δεν θέλει να θυμάται αυτό που ήταν το καλοκαίρι πριν και κανείς δεν πρέπει να ξεχάσει τι ήταν το καλοκαίρι μετά. 11 μέρες μετά την πρώτη μέρα θέλουν να μας κάνουν να αισθάνομαστε γραφικοί. Ούτε 11 χρόνια μετά δεν θα έπρεπε να αισθανόμαστε έτσι.
Y.Γ. Θα μπορούσε να ήταν και ηθελημένα σκοτεινό το video. Αλλά έτσι βγήκε.
1 comment:
Ξάφνου κι ο πόνος μπήκε σε προτεραιότητα, αλλά πες μου πώς;
Τόσος πόνος που πονάει παντού.
Post a Comment