Το άκουσα πρώτη φορά ανυποψίαστος. Χωρίς να ξέρω τι με περιμένει. Μετά. Δεν έχει μετά. Γιατί τα μέσα σου, τα βγάζεις έξω σου μόνο μπροστά σου. Γιατί δεν είναι κι εύκολο να περιγράψεις τα μέσα σου, στους έξω σου. Κι ούτε ξέρεις τι είναι αυτό που θα κάνει το διακοπτάκι να γυρίσει από το switch off, στο switch on. Την Τρίτη που θα κυκλοφορήσει το "Για ποιο τα ταξίδι μου μιλάς;" το αφήγημα - album του Νίκου Ζούδιαρη θα τα ξαναπούμε.
Βήματα παντού, φτάνουνε εδώ, κι η ζωή μου βήματα, βήματα.
Η πόρτα υποχωρεί, μονάκριβη μου εσύ, και μετά η πόλη μες στην πόλη προχωρεί.
Έκλεισα το φως, κάθε τι αλλιώς, στο βρεγμένο δρόμο βήματα.
Μάτια μου πανιά, χέρια μου νερά, θέλησα τον κόσμο να αγγίξω ξανά.
Η πόρτα υποχωρεί, μονάκριβη μου εσύ, κοίτα πως μια πόλη μες στην πόλη προχωρεί.
Βήματα παντού, φτάνουνε εδώ, κι η ζωή μου βήματα, βήματα...
Η πόρτα υποχωρεί, μονάκριβη μου εσύ, και μετά η πόλη μες στην πόλη προχωρεί.
Έκλεισα το φως, κάθε τι αλλιώς, στο βρεγμένο δρόμο βήματα.
Μάτια μου πανιά, χέρια μου νερά, θέλησα τον κόσμο να αγγίξω ξανά.
Η πόρτα υποχωρεί, μονάκριβη μου εσύ, κοίτα πως μια πόλη μες στην πόλη προχωρεί.
Βήματα παντού, φτάνουνε εδώ, κι η ζωή μου βήματα, βήματα...
6 comments:
"κ-τακ"...
τον ζηλεύω απίστευτα που κάνατε μαζί την τελευταία εκπομπή των Παρασκευών(!).
μακάρι τα βήματά μου να συναντήσουν και πάλι τα δικά σου.
Φίλε.
Το κ-τακ νομίζω σημαίνει κάτι σαν το γκντουπ το δικό μου :)
Περιμένω...
smak!
Αυτα τα βήματα θα μπορούσαν να γίνουν τρεχαλιτό?Αλλά τι έμεινε?Μια μέρα!!
Χαρούμενη Άνοιξη Ιππότη & Επισκέπτες! :-)
Post a Comment