Festen

Τα είδα όλα. Κάποιος πάει να με εξοντώσει. Στο τρέξιμο βασικά, γιατί από την στιγμή που κάθησα δεν μετάνιωσα για τίποτα. Μπορεί να μετάνιωσα για την ταινία του Παναγιωτόπουλου, που τόσα είχα ακούσει. Όχι ότι δεν βλέπεται. Αλλά όχι και ότι βλέπεται. Τέλος. Πάντων. Εκείνο που ήθελα να πω απλά, είναι να κλείσετε μια θέση στο "Festen", στο Θέατρο Θησείο. Γιατί τέτοιες παραστάσεις περνάνε και σου μένουνε. Γιατί θα ξεπουλήσει σε πάω στοίχημα και δεν θα το προλάβεις. Και αν δεν προλάβεις μην πεις ότι δεν στο είπα. Πριν από οτιδήποτε άλλο, να θυμάσαι και αυτό το κορίτσι: Αλίκη Δανέζη-Knutsen. Που σκηνοθέτησε μια παράσταση κανονικά όμως. Με όλη τη σημασία της λέξης. Την έθεσε επί σκηνής και όχι μόνο. Την έβγαλε στο φουαγιέ, στα στενά του Ψυρρή, πάνω από το κεφάλι σου, και κατάφερε να σε κάνει να μην χάσεις λεπτό. Πήγαινε και θα δεις. Είπαμε να πας στο "Festen". Ε, μην πεις μετά ότι δεν το είπαμε...