Σε οποιαδήποτε άλλη περίπτωση αυτό το πρωτοβρόχι εχθές θα ήταν αφορμή εορτασμών. Να βγάλουμε τα πρώτα ελαφριά μακρυμάνικα. Να σκεπάσουμε τα ξύλα για να μη βραχούν και να να είναι έτοιμα για τα πρώτα κρύα. Να μαζέψουμε μια από τις τελευταίες καλοκαιρινές μπουγάδες. Αλλά σε αυτήν την περίπτωση το μόνο που μπορούσαμε να κάνουμε ήταν να καθόμαστε και να κοιτάμε τους ουρανούς. Να κοιτάμε τα μπλουζάκια των 15χρονων να μουλιάζουν. Τα εισιτήρια της πρώτης μέρας να γίνονται καπνός. Την σκηνή να κάνει λιμνούλες εδώ κι εκεί. Τους τεχνικούς να εξετάζουν τις πιθανότητες. Και την απόφαση να παίρνεται στις 9 παρά. Μετά κατευθείαν στο studio. Και μετά κράξιμο. Πολύ κράξιμο όμως. Νομίζω ότι εχθές τα άκουσα όλα. Όλα όσα δεν έχω ακούσει εδώ και 7 χρόνια. Ως και το ότι εγώ φταίω για τη βροχή. Καλά, τα καντήλια δεν σας τα μεταφέρω. Από τη μια τα καντήλια, από την άλλη που ήμουν εγώ που έφταιγα για τη βροχή... λίγο σε ΘΕΟ μου έκανα εχθές τη νύχτα. Με όσους..., τα λέμε επάνω...
6 comments:
Καλά δεν άκουσες μόνο παράπονα, από όσο θυμάμαι!
Κι αν έμεινε ανεκπλήρωτο αυτό το ονειράκι μου δεν πειράζει...
Αλιενοφιλί! Palio-amant...
Προσωπικά δεν πρόκειται να εξαργυρώσω το εισιτήριο... Θα το κρατήσω, έτσι άθηκτο...:-) Εχει ήδη ιδιαίτερη αξία... Και να σκεφτείς, πως λόγω δουλειάς, δεν προλάβαινα τελικά και παραλίγο να το δώσω σε ένα φίλο...
Ε, λοιπόν, χάρηκα που μου 'μεινε στα χέρια... Εφτιαξε αναμνήσεις, έστω κι έτσι...
Τους καλύτερους χαιρετισμούς στον... θεό των 12 με 2 (:-)))))
Ό,τι και να πεις έχεις δίκιο ...
Κάθεσαι και ακούς τα παράπονα - μαζί και τα καντήλια - όλων αυτών που απογοητεύτηκαν από μια κατάσταση για την οποία δεν φέρει κανείς ευθύνη .
Ωραία , η χθεσινή βραδιά δεν είχε την βέλτιστη δυνατή έκβαση , μα τι να κάνουμε τώρα ;
Αν είναι δίκιο ή άδικο , τρέχα γύρευε ... Συνέβη , έβρεξε απαγορευτικά πολύ , δεν αλλάζει αυτό ό,τι κι αν πούμε , όσο κι αν γκρινιάξουμε ...
Λοιπόν , κράτα γερά φίλε - αν μου επιτρέπεις βεβαίως , βεβαίως - Χρήστο και περαστικά σου !
Ελπίζω σήμερα να περάσεις καλύτερα και να την βγάλεις ''στεγνή'' (αντί για καθαρή που λέμε συνήθως , ταιριάζει με την περίσταση) !
Υ.Γ.: Ούτε εγώ θα εξαργυρώσω το εισιτήριο ! Θα μπει στα ενθύμια !
"σου τηλεφωνώ για να σου πω πως σ' αγαπάω, σου τηλεφωνώ για να σ' ακούσω να μιλάαααας". (ε καλά σε φιλικό όλο αυτό). χωρίς καντήλι.
ακούμε τώρα την αναμετάδοση και μονο που δεν κλαιμε... χθες που γυρισαμε δεν ειμαστε τοσο απογοητευμενες, τωρα ομως που ακούμε..πεθαίναμε να ημαστε εκεί.αλλά δεν είμαστε.μπου χου χου. για ολα όσα γινονται τραγούδι.
τα εισιτήρια θα τα εξάργυρώσουμε, αλλά θα ρωτήσουμε αν μπορούμε να κρατήσουμε τουλαχιστον το ένα...για να θυμόμαστε αυτο που δε ζήσαμε.
πάντως,πιάσε Μελωδία, οπως και να 'χει,ξανά και ξανα.αλήθεια, χρόνια πολλά!
μακαρι να γινει κατι σε κλειστο χωρο αργοτερα...να παρηγορηθουμε καπως και οι γκαντεμηδες της πρωτης μερας! κλαψ! πλατς πλιτς πλουτς!
Post a Comment