Πτυχίο ψυχολογίας δεν πήρα. Στα νιάτα μου. Μετά από 6 χρόνια ραδιόφωνο 12 - 2 τη νύχτα όμως, είμαι κοντά.
Χτυπάει το τηλέφωνο. Το σηκώνω. Γεια σου. Γεια. Φτιάχνω μια σαλάτα με τόνο. Μπράβο. Μπορείς να φανταστείς τι της λείπει. Ξέρω εγώ λάδι; Όχι έχει μπόλικο. Μήπως να βάλεις καλαμπόκι; Δεν μ' αρέσει. Λίγη παρμεζάνα. Καλό, έχεις τίποτα καλύτερο όμως; Ρόκα; Ρόκα! Αυτό είναι, γεια. Γεια...
Κι από πίσω έπαιζαν οι Archive "Again"....
Without your love
You're tearing me apart
Without your love
I'm dazed in madness
Can't lose this sadness...
1 comment:
αφού αποζητάς τόσο πολύ τον σχολιασμό και αφού με αποκάλεσες γαιδούρα (look who's talking!), δεν θα σε αφήσω σε χλωρό κλαρί!
Λοιπόν, αν ποτέ γίνεις ψυχολόγος, σίγουρα ο αριθμός των αυτοκτονιών θα αυξηθεί δραματικά!
Ούτε για μάγειρα σε κόβω (ποιος άλλωστε θέλει να φάει τυρόπιτα-σούπα?) οπότε θα πρότεινα να συνεχίσεις αυτό που κάνεις... που το κάνεις πολύ πολύ πολύ καλά... αλήθεια!
Post a Comment