Τα σπάει

Ακόμα θυμάμαι την κυρία στον Λυκαβηττό, που ακόμα και όταν το έπαιξε συνέχιζε να φωνάζει "Amelieeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeee". Είχα κρατήσει μέσα μου αυτήν την εκτέλεση και σήμερα έπεσα επάνω της στο youtube:

Και τώρα που έρχεται το καλοκαιρί των συναυλιακών θεάτρων και των σταδίων βγαίνω για να κυνηγήσω τραγούδια που θα γίνουν μνήμες. Τραγούδια που θες να γίνουν αγκαλιά όταν δεν μπορείς ν' απλώσεις χέρι.

Φασίνα

Αγαπημένο μου ημερολόγιο. Δεν προλαβαίνεις την ζωή μου. Αλλά δεν την προλαβαίνω κι εγώ εδώ που τα λέμε. Ευτυχώς, πια, τρέχω μαζί της κι όχι από πίσω της. Πέρασα για ένα ξεσκόνισμα, σκούπισμα, σφουγγάρισμα, να ανεβάσω κάποια τραγούδια που περιμένουν στην ουρά καιρό τώρα και κάτι τέτοια.

Αυτό εδώ ας πούμε.

The Last Shadow Puppets

"The age of understatement"

κι αυτό εδώ:

Adore Adore - Yoav

Βάλτε μουσική στο repeat. Έρωτες επίσης παρακαλώ. Χαρά. Ευτυχία. Λιακάδες. Πανσελήνους. Αγάπη. Βλέμματα. Και μουσική πάλι. Για να έχει η ζωή, το όνειρο, η μνήμη το soundtrack της. Αυτά.