Forbidden poetry @ Romaiki Agora

Του συγκλονισμού. Ε, Μαρία; Και σε τελική πέρα απ' οτιδήποτε άλλο, τι ωραίο που είναι να βλέπεις ανθρώπους να χαίρονται μ' αυτό που κάνουν. Και,... Τι έμεινε; Να γελάσω ξανά από αγάπη...

Original ελληνικό τραγούδι

Αυτό εδώ το post το έχω στα drafts τόσο καιρό που σκούριασε. Ε, να το βγάλουμε στον αέρα να ξεσκουριάσει το καημένο. Δύο τραγουδάκια που μοιάζουν... Το γαλλικό προηγείται του ελληνικού...

boring

Ξεκίνησα 8 φορές να γράψω κάτι για το ραδιόφωνο. Αλλά το έσβησα άλλες τόσες. Βαριέμαι. Όπως βαριέμαι και σαν ακροατής πια. Αν θες πες εσύ. Εγώ εξάλλου είμαι διαπλεκόμενος. Ε... Καλό; Δεν θα γράφω εγώ. Θα γράφεις εσύ τι σε κάνει να βαριέσαι. Άντε μπορώ να γράψω κι εγώ ένα.

Αν ξανακούσω αυτό "...η καλύτερη μουσική και η καλύτερη διάθεση", νομίζω ότι θα το σπάσω!

per strada

Καλό σουκού. Η ομορφιά κάνει βόλτες δίπλα σου. Μην κολλάς στο σκουπίδι που πέταξε ο μαλάκας στον δρόμο.

Last night

Τότε θα κάνει άνοιξη...

Λίγη από την χαμένη αθωότητα σου διεκδικεί αυτός ο μήνας. Από την πρώτη του μέρα κιόλας. Να ξαναφορέσεις στα μαλλιά το στεφάνι από μαργαρίτες και παπαρούνες κι εκείνα τα μωβ λουλούδια του αγρού που ποτέ δεν έμαθα το όνομά τους. Να φορέσεις κι εκείνο το χαμόγελο της παιδικής φωτογραφίας. Τότε που έφτιαχνες μνήμες, αλλά δεν το ήξερες. Και τώρα έρχονται και σε χτυπάνε πισώπλατα. Με την καλή έννοια. Ένα δαχτυλάκι που σε χτυπάει ρυθμικά στον ώμο για να μην ξεχνιέσαι. Να κρεμάσεις το στεφάνι στην είσοδο, να μείνει εκεί για να θυμίζει την πρώτη μέρα του Μαγιού και να καεί στην φωτιά του Αη Γιαννιού. Λίγη ακόμα από την χαμένη σου αθωότητα διεκδικεί αυτό ο μήνας. Στην δεύτερη Κυριακή του. Να ξυπνήσεις. Να σηκωθείς κρυφά για να μη σε πάρει χαμπάρι. Να πας στον κήπο, και στον διπλανό κήπο, και σε όλους τους κήπους της γειτονιάς και να φτιάξεις το μπουκέτο της χρονιάς για την μαμά. Η μοναδική ημέρα του χρόνου που καμιά γειτόνισσα δεν παραπονιόταν που κόβαμε τα λουλούδια από τους κήπους. Η κρυφή συνομωσία των μαμάδων της γειτονιάς. Η μοναδική ημέρα που δεν υπολογίζαμε τα αγκάθια της τριανταφυλλιάς. Ματωμένα μπουκέτα. Ιδρωμένα μπουκέτα. Ευωδιαστά μπουκέτα. Τώρα ψάχνεις να βρεις ένα τριαντάφυλλο κι ένα γαρύφαλλο που να μυρίζουν τα παιδικά σου χρόνια. Η μνήμη της όσφρησης. Δεν γκρινιάζω που τίποτα δεν είναι όπως παλιά. Δεν γκρινιάζω για τα προκάτ συναισθήματα. Στεναχωριέμαι που οι σημερινοί πιτσιρικάδες θα νομίζουν ότι τα τριαντάφυλλα δεν έχουν μυρωδιά. Στεναχωριέμαι που κανένας κουμπαράς δεν θα σπάσει για να γίνει έστω ένα προκάτ μπουκέτο. Στεναχωριέμαι που μυρωδιές και χρώματα ξεβάφουν για μια συνήθεια και μόνο. Η γιορτή της μαμάς είναι πια μια αφίσα στο francise ανθοπωλείο κι ένα λουλούδι πάνω αριστερά στο logo της τηλεοπτική μας οθόνης. Κι έτσι θα περάσουν τα χρόνια. Και δεν θα έχεις κανένα στεφανωμένο χαμόγελο, έστω σε jpg, καμιά μνήμη που να σε κάνει να νοσταλγείς τα χρόνια που πέρασαν. Και κάτι ακόμα. Ψάχνω απεγνωσμένα μια χελιδονοφωλιά. Ψάχνω να βρω ένα χελιδόνι που θα κάνει μια χαμηλή πτήση πάνω από τα κεφάλια μας και θα φέρει την άνοιξη. Τότε θα κάνει πάλι άνοιξη. Όπως παλιά. Διαφορετικά θα περάσει κι αυτή έτσι. Όπως περνούν όλα έτσι. Παρεμπιπτόντως...

για την εκπομπή του ΩΣ3

Truong Quoc Tuan

κλειστόν λόγω αυστηρής λογοκρισίας

Φαντάσου ότι είσαι ένας νέος 25 χρονών που μένεις σε μια χώρα, η οποία συστηματικά καταπιέζει την ελευθερία της έκφρασης. Οι περισσότερες ιστοσελιδες με θέμα τα ανθρώπινα δικαιώματα “μπλοκάρονται” από ένα εθνικό φίλτρο και δεν εμφανίζονται ποτέ στην οθόνή σου. Θέλεις να επικοινωνείς με ανθρώπους από όλο τον κόσμο κι έτσι χρησιμοποιείς το PalTalk, ένα chat room που αν και η έδρα του είναι στην Νεά Υόρκη αλλά πολλοί χρήστες του μιλάνε τη γλώσσα σου. Στην ουσία είναι το παράθυρο του απομονωμένου κόσμου σου.
Μια μέρα που έχετε μαζευτεί στο σπίτι σου με φίλους και μιλάτε με άλλους χρήστες στο chat room, εισβάλλουν ξαφνικά στις τρεις το πρωί 50 αστυνομικοί, σας χτυπάνε και σε φυλακίζουν σε πλήρη απομόνωση για 9 ολόκληρους μήνες χωρίς ποτέ να σου απαγγελθούν κατηγορίες.
Περνάνε αυτοί οι μήνες και αφήνεσαι «ελεύθερος». Δε φοβάσαι να κατακρίνεις δημόσια την κυβέρνηση και υποστηρίζεις την αναγκαιότητα ειρηνικής αλλαγής της πολιτικής κατάστασης (στη χώρα σου είναι νόμιμο μόνο ένα πολιτικό κόμμα). Περίπου έξι βδομάδες μετά όμως, εκεί που κάθεσαι σε ίντερνετ-καφέ παρέα με τον αδερφό σου και διαβάζεις τα email σου και ειδησεογραφικά sites, σε πλησιάζουν άντρες της Ασφάλειας, σου φοράνε χειροπέδες και σε αναγκάζουν να τους οδηγήσεις σπίτι σου, όπου βρίσκουν και κατάσχουν, μία κάμερα, ένα κασετόφωνο, 2 CD και ένα βιβλίο που για κακή σου τύχη είναι απαγορευμένο επειδή υποστηρίζει την αναγκαιότητα δημοψηφίσματος για πολυκομματισμό στη χώρα.

Αν σε έλεγαν Truong Quoc Tuan και έμενες στο Βιετνάμ, τι νομίζεις ότι θα συνέβαινε μετά;

Θα ήσουν σε ένα κελί σε πλήρη απομόνωση χωρίς καμιά επαφή με δικηγόρους ή συγγενικά πρόσωπα. Θα σε κατηγορούσαν για προπαγάνδα εναντίον του κράτους και θα αναρωτιόσουν, στα αλήθεια για ποιο λόγο και για πόσα κλικ του ποντικιού σου αντιμετωπίζεις 20 χρόνια κάθειρξη…

Ή φαντάσου να δουλεύεις ως δημοσιογράφος σε κινέζικη εφημερίδα.
Τις παραμονές της 15ης επετείου από τη σφαγή στην πλατεία Τιενανμέν, σε συνάντηση του προσωπικού της εφημερίδας, σάς δείχνουν ένα μέμο από το Κεντρικό Τμήμα Προπαγάνδας για το πώς θα πρέπει να καλύψετε τις επετειακές εκδηλώσεις. Σε αυτό δίνονται οδηγίες στους εργαζόμενους στα ΜΜΕ να «κατευθύνουν σωστά την κοινή γνώμη», να «μην δημοσιεύουν ποτέ απόψεις που δεν είναι σύμφωνες με την επίσημη πολιτική» και να καταδίδουν στις αρχές τυχόν υποψίες που έχουν για συναδέλφους τους που επικοινωνούν με δημοκρατικά στοιχεία στο εξωτερικό.
Εσύ κρατάς σημειώσεις από αυτό το μέμο και το στέλνεις με email από τον προσωπικό σου yahoo! λογαριασμό σε κάποιον γνωστό σου στην Αμερική που διαχειρίζεται ένα πολύ γνωστό κινέζικο website, το Δημοκρατικό Φόρουμ. Το email δημοσιεύεται την ίδια μέρα με το ψευδώνυμο “198964” στα ανεξάρτητα κινεζόφωνα websites του εξωτερικού που έτσι κι αλλιώς είναι απαγορευμένα στη χώρα.
Σε συλλαμβάνουν μερικούς μήνες αργότερα. Η εταιρία Yahoo! θα έχει πολύ απλά δώσει τα στοιχεία του λογαριασμού της ηλεκτρονικής σου διεύθυνσης και την ακριβή τοποθεσία από την οποία στάλθηκε το επίμαχο email.

Αν το όνομά σου ήταν Shi Tao και έμενες στην Κίνα, τι νομίζεις ότι θα συνέβαινε μετά;

Θα καταδικαζόσουν με την κατηγορία της προδοσίας κρατικών μυστικών σε 10ετή κάθειρξη. Η γυναίκα σου θα ανακρινόταν καθημερινά από τις αρχές και η δουλειά θα της πίεζε να σε χωρίσει, πράγμα που τελικά θα έκανε. Θα είχες ελάχιστη επαφή με την οικογένειά σου. Θα μεταφερόσουν σε φυλακές υψίστης ασφάλειας και θα σου απαγόρευαν γράφεις ή να διαβάζεις. Η Επιτροπή Προστασίας Δημοσιογράφων θα σου απένειμε το Διεθνές Βραβείο Τύπου για την Ελευθερία, το οποίο φυσικά δε θα μπορούσες να παραλάβεις.

Φαντάσου να μπορούσες να απελευθερώσεις τον Truong Quoc Tuan και τον Shi Tao. Μπορείς!
Μπες στο http://www.amnesty.org.gr/ και πάρε μέρος στην εκστρατεία της Διεθνούς Αμνηστίας για την ελευθερία της έκφρασης στο ίντερνετ!