Σιωπή πάλι

Ελπίζω να μην μας πάνε μέσα. Η κλοπή δεν έγινε για εμπορική εκμετάλλευση. Μόνο για συναισθηματική. Τώρα αν μας πάνε μέσα για συγκίνηση, τουλάχιστον θα άξιζε τον κόπο. Τόση καλλιτεχνική συνέπεια αγγίζει πια τα όρια της επιστημονικής φαντασίας. Και 3 μουσικοί για να χαζεύεις. Λεμονίδης - Καλούδης - Καπιλίδης. Ένσταση καμία. Και 3 καινούρια τραγούδια. Α! Βρήκα ένσταση. Δεν είπε τον "Βυθό". Μέχρι το Πάσχα δεν πέφτει καρφίτσα. Θα πάει όμως και μετά.

lead us not into temptation

Στην πίσω αυλή υπάρχει μια σκάλα που βγάζει στα σύννεφα. Την είδα το Σάββατο. Μετά από 4 χρόνια. Αν βλέπεις κάτι μόνο όταν είσαι έτοιμος να το δεις, τι συμπέρασμα να βγάλω;

La Mome

... Δεν μου έρχεται τίποτα να πω. Μόνο αποσιωπητικά. ... Μ' έχει βαρέσει η σιωπή. ... Αλλά εδώ δεν έχεις και κάτι άλλο να πεις... Χωράει η συγκίνηση σε ένα post? ...
...
...
...
...


...
...
...
...


...
...
...
...

Χωράει μήπως η ερμηνεία της Marion Cotillard? Όπως δεν χωράει η ζωή της Edith Piaf σε μια ταινία...

Σιωπή

listening to silence by =stns

Θέλω να προλάβω, αλλά δεν προλαβαίνω. Αφήνω πίσω πράγματα. Εκρεμμότητες. Προσπαθώ να μην αφήνω ανθρώπους. Δεν είμαι σίγουρος ότι τα καταφέρνω. Δεν είμαι σίγουρος ότι καταλαβαίνουν. Δεν είμαι σίγουρος αν πρέπει να καταλάβουν. Έχω ξεχειλώσει. Όποιος βρίσκει κενό τραβάει. Φορτώνει απαιτήσεις. Προσπαθώ να ανταπεξέλθω. Δεν είμαι καθόλου σίγουρος ότι τα καταφέρνω. Βάζω προτεραιότητες. Τις ξεχνάω. Τις ανατρέπω από μόνος μου. Δεν είμαι καθόλου σίγουρος ότι κάνω το σωστό. Μάλλον είμαι βέβαιος ότι κάνω λάθος. Με περιμένουν. Οι άνθρωποι. Δεν ξέρω για πόσο. Δεν είμαι καθόλου σίγουρος αν μου αξίζει. Δεν ξέρουν καν αν ξέρουν τι νιώθω. Δεν μιλάω. Αρνούμαι. Προτιμώ μια τεράστια σιωπή. Θέλω μια τεράστια σιωπή...

...τώρα που το ξαναδιαβάζω νομίζω ότι όλα είναι υπερβολές. Αλλά ποιος τα έχει βάλει με την κυκλοθυμία του;

Βήματα

footsteps one. by ~mymindsplitopen

Το άκουσα πρώτη φορά ανυποψίαστος. Χωρίς να ξέρω τι με περιμένει. Μετά. Δεν έχει μετά. Γιατί τα μέσα σου, τα βγάζεις έξω σου μόνο μπροστά σου. Γιατί δεν είναι κι εύκολο να περιγράψεις τα μέσα σου, στους έξω σου. Κι ούτε ξέρεις τι είναι αυτό που θα κάνει το διακοπτάκι να γυρίσει από το switch off, στο switch on. Την Τρίτη που θα κυκλοφορήσει το "Για ποιο τα ταξίδι μου μιλάς;" το αφήγημα - album του Νίκου Ζούδιαρη θα τα ξαναπούμε.

Βήματα παντού, φτάνουνε εδώ, κι η ζωή μου βήματα, βήματα.
Η πόρτα υποχωρεί, μονάκριβη μου εσύ, και μετά η πόλη μες στην πόλη προχωρεί.
Έκλεισα το φως, κάθε τι αλλιώς, στο βρεγμένο δρόμο βήματα.
Μάτια μου πανιά, χέρια μου νερά, θέλησα τον κόσμο να αγγίξω ξανά.
Η πόρτα υποχωρεί, μονάκριβη μου εσύ, κοίτα πως μια πόλη μες στην πόλη προχωρεί.
Βήματα παντού, φτάνουνε εδώ, κι η ζωή μου βήματα, βήματα...

1

Dance With The Moonlit Knight by *ASentimentalGuy

Κατάρα. Είμαι πανάθλιος σε αυτό. Ξεχνάω γενέθλια. Διαρκώς. Θυμάμαι τα δικά μου, του αδερφού μου, γιατί γεννηθήκαμε την ίδια μέρα, της Χ., αν και την έχω δηλώσει λάθος μια φορά και των παιδιών μου. Αυτά. Από εκεί και πέρα, με χτυπάει η λήθη. Καλά όχι ότι θα θυμόμουν πότε άνοιξα το blog, αλλά μπορούσα να το δω. Τέλος πάντων. Αν η γιορτή κρατάει 40 ημέρες είμαι μέσα. Δεχόμεθα ευχές. Κι εγώ και το blog μου προσωπικά σας ευχαριστούμε που περάσατε από το φτωχικό μας. Μας βοηθήσατε να θρέψουμε τη ματαιοδοξία μας, να σκαρφιστούμε τρόπους εξόντωσης όλων των υπόλοιπων bloggers για να χτυπήσουμε κορυφή, μας δώσατε κουράγιο όταν δεν εμφανιζόμασταν καν στο alexa.com. Γι αυτόν τον λαό που κάνει ουρές στο ταμείο υποσχόμαστε να συνεχίσουμε. Ξέρετε. Ένα post κάθε 15... Και αν!

Gypsy

This is Acropolis. This is Plaka. This is souvlaki. This is Tzatziki. This is feta. This is the best of bouzouki. This is Maria. Yassou Maria. Έχουμε πλάκα. Ο Παπαϊωάννου τους είχε πειράξει, που έβγαλε τα καρπούζια στην τελετή λήξης. Είδε ο γύφτος τη γενιά του και δεν αναγάλιασε η καρδιά του. Τότε. Τώρα;