Ανεκπομπάτος

Στα όρια του στερητικού. Ή μάλλον πέρα κι από αυτά. Τώρα ξέρω πως θα είναι αν δεν είναι κάποια στιγμή στη ζωή μου. Όχι ότι έχω και πολύ χρόνο να το σκεφτώ, αλλά κάθε βράδυ όταν πλησιάζει η ώρα που κανονικά θα έφευγα μου έρχεται ένας στούφος. Ωραία κοιμάμαι. Ωραία ξεκουράζομαι. Ωραία ξυπνάω και ετοιμάζω την Α. για το σχολείο. Που δεν το είχα ζήσει. Ωραία είναι να φτάνει 9 το πρωί και να ασιθάνεσαι ότι μεσημέριασε. Ωραία θα ήταν όλα αυτά, αρκεί να είχα και για λίγο μια κονσόλα μπροστά μου. Για λίγο. Για τόσο δα. Να μπω, να πω 2 ατάκες και να παίξω 3 τραγούδια. Άντε 5. Άντε 28. Λέω ψέματα. Θέλω να γυρίσω πίσω και να κάνω το 2ωράκι μου. Θα μου πεις γιατί κλαίγεσαι. Αύριο εκεί θα είσαι. Ε και;

Welcome

Αυτό δεν το ξεπερνάς ποτέ. Όσα παιδιά και αν περάσουν. Την πρώτη στιγμή που το βλέπεις μπροστά σου μόνο τον μαλάκα σου μένει να κάνεις. Τι να πεις; Που να κοιτάξεις; Που να βάλεις τα χέρια σου; Κάθεσαι εκεί και σε χτυπάνε από παντού. Αυτά που νιώθεις. Και που δεν χωράνε πουθενά. Και το μόνο που σου μένει είναι να μείνεις μαλάκας. Που χωράς τόσα. Δεν χρειάζεται να πω, πως είναι το ομορφότερο μωρό του κόσμου; Έτσι;

Της 'Αρνης το Νερό

Δεν είχα ακούσει τα τραγούδια. Κάποια σκόρπια από εδώ κι από εκεί. Αλλά δεν κάθησα να κάνω μια προσεκτική ακρόαση σε όλα, για να δω ποια θα καταφέρουν να με συγκινήσουν. Και με έπιασε μια απογοήτευση. Από 16 κράτησα 2. Το ένα δεν πέρασε. Το "3 Μάρτη" του Παντέλη Δασκαλάκη, που του άξιζε αλλά δεν... Το άλλο κατά την ταπεινή μου γνώμη είναι και το μοναδικό που έχει λόγο ύπαρξης στον αυριανό τελικό. Προπονώ δάχτυλα για να στείλω sms. Αν υποψιαστώ ότι δεν θα είναι το κερδισμένο, καλύτερα να το κλείσουμε από τώρα το μαγαζί. Προπαγάνδα. Vote for Σταύρος Σιόλας. Της Άρνης το νερό.