Monday, December 10, 2007

Maybe

Δεν ξέρω από που να το πιάσω. Και κυριολεκτώντας. Δεν ξέρω πως να του συμπεριφερθώ. Δεν το αγαπάω έτσι κι αλλιώς. Χαίρομαι που υπάρχει. Μ' αρέσει που υπάρχει στην ζωή μου. Αλλά δεν το αγαπάω. Είναι ένα κομμάτι μου που πέθανε. Πρόσφατα. Αλλά είναι πίσω μου.

Maybe. Ονόμασα έτσι το αρχείο γιατί δεν ήξερα αν θα κρατήσω αυτό που έγραφα ή όχι. To maybe δεν ήταν καθόλου ψυχαναγκαστικό. Αν δεν ήθελα με ευκολία θα το έσερνα μέχρι το recycle bin. Κανείς δεν λυπάται κάτι που είναι maybe. Αν του είχα δώσει όνομα μπορεί και να είχα δεθεί μαζί του. Και να το κράταγα. Όπως και να είχε.

Στο μυαλό μου υπήρχε μόνο η πρώτη ιστορία. Αυτό ήθελα να είναι το βιβλίο. Μου τελείωσε σε 11 σελίδες. Δεν το λες βιβλίο. Μετά άρχισαν να μπαίνουν στο μυαλό μου ένας - ένας και οι υπόλοιποι. Τότε έγιναν όλα maybe. Ζωές που θα μπορούσαν να είναι έτσι, θα μπορούσαν να είναι και κάτι άλλο από αυτό που νομίζεις. Όπως είναι όλες. Κάτι άλλο από αυτό που νομίζεις στην πρώτη ανάγνωση. Και του έμεινε το maybe.

Πήγε να αλλάξει στην πορεία. Μου φαινόταν ότι ο τίτλος δικαιολογούνταν μόνο μέσα μου. Πήγα να το κάνω "ένα πέμπτο". Δεν έγινε ποτέ. Του έμεινε το maybe. Αν του είχα δώσει όνομα μπορεί να το είχα πετάξει με μεγαλύτερη ευκολία τελικά στο recycle bin.

Ξεκίνησε το 2000, τελείωσε το 2004. 4 χρόνια για 110 σελίδες. Δεν το λες high score. Μετά από ένα χρόνο το έδωσα στην Ελένη. Μόνο για να μου πει. Κι εκείνη μου είπε ότι θα εκδοθεί. Εκεί χάρηκα. Μετά πανικοβλήθηκα. Δεν ήθελα. Ήθελα να μείνει πίσω. Να μην υπάρχει. Έκανα ότι δεν υπήρχε. Δεν ρώτησα πότε και πως. Μόνο μια φορά μέσα σε 2 χρόνια.

Και τώρα είναι εδώ. Και δεν ξέρω από πού να το πιάσω. Θέλω να το αφήσω. Πίσω μου. Αλλά δεν ξέρω ούτε πως να το αφήσω. Με κυνηγάει ένα maybe. Τώρα που προσπαθώ να αφήσω όσα περισσότερα γίνεται πίσω μου.

18 comments:

Jirashimosu said...

Επιτέλους!
Όλες οι αμφιβολίες που καταγράφεις δείχνουν πως δεν γεννήθηκε άνευ λόγου.
Από κει και πέρα άσε το ελεύθερο. Είναι φυσικό να μη σε αφορά πια η να μη σε περιέχει.
Από μένα καλοτάξιδο. Κι ίσως κάπου στην πορεία συναντηθείτε πάλι. Αν όχι... στα επόμενα.

GLOBAL said...

Εκεί όπου σκαλώνει το παντελόνι στο σπάσιμο της καρέκλας, να χωθούν όλα τα maybe σου.

Να χωρέσει σε πολλές τσέπες και να ταξιδέψει ακουμπισμένο σε γόνατα κολλημένα.

Σμουτς.

Anonymous said...

Όπως λέει κι ένας φίλος, το ποτέ, το σίγουρα και το πάντα δεν υπάρχουν ως έννοιες… Αν το δεις έτσι, όλα ένα ωραίο ολοστρόγγυλο maybe είναι. Για μένα το πιο ανησυχητικό, το πιο ζόρικο δεν είναι το maybe, είναι το what if? Μεγάλη παγίδα το what if! Είναι σαν τις ελπίδες που σε οδηγούν σε γλυκές αυταπάτες. Έχει πλάκα σαν εγκεφαλικό παιχνίδι, αλλά όταν μπεις στο λαβύρινθό του, σκαλώνεις στα κλαδιά και δε βγαίνεις εύκολα. Προτιμώ τα maybe, είναι ειλικρινέστερα. Καλοτάξιδο…

Αιολος said...

Δεν ξέρω αν το σχόλιο της Γκλόμπαλ υπήρξε προφητεία, ξέρω μόνο πως την Πέμπτη το βιβλίο σου θα διαβαστεί Αθήνα- Θεσσαλονίκη στην οικονομική θέση της αμαξοστοιχίας 500 (παράθυρο).

Και εις άλλα (maybe).

Σπύρος Σεραφείμ said...

εγώ τώρα που κλαίω από περηφάνια, τι να πω;

Γεωργία said...

Τελικά μερικές φορές το "ίσως" είναι πιο σίγουρο απο το "σίγουρα"

Καλοτάξιδο...

Ε.Α. said...

!!!!!!!!!

FANTASTIKA NEA!!!

Tha se diavasw stis 19 apogeyma, afou prwta sou etoimasw diko sou corner sti bitrina! ;) :) :) :) :) :)

To antistoixo tou Polyplatineniou poio einai?

BEST SELLER & BEYOND!!!

Anonymous said...

Πέρασε σχεδόν ένας χρόνος απο τότε που διάβασα το τελευταίο σου ποστ... Και να λοιπόν, που δεν σε ξαναβρήκα τυχαία! Το σκεφτόμουν πολύ έντονα τις τελευταιές μέρες, πως να είναι αυτο το παιδί... Ακόμα θα γράφει δεν μπορεί...και άλλα τέτοια. Δε με διέψευσες, γι' αυτα μας τα maybe...
Ευχή μου, να σε καμαρώσουν τα παιδιά σου και γι' αυτό...!

Anonymous said...

ουου τι ωραία, βρήκα τι δώρο θα μου πάρω τα Χριστούγεννα.
...ε ίσως και λίγο πιο νωρίς.

καλοτάξιδο κι απο μένα!

Night's Knight said...

jirashimosu: ελεύθερο είναι εδώ και καιρό. Μ' αρέσει η προοπτική του να ξαναβρεθούμε στην πορεία πάντως. Ευχαριστώ για το καλοτάξιδο.

global: μακάρι να του αξίζουν όλα αυτά

clo μου: Δικό σου είναι αυτό το maybe. Ολόκληρο.

Αίολε: Πάρε και τίποτα άλλο μαζί σου για να βγάλεις διαδρομή. Μέχρι τα πρώτα διόδια θα το έχεις ξεπετάξει. 110 σελιδούλες είναι.

Σπύρε: εγώ τώρα τι να σου πω; Πες μου πως σε νιώθω κοντινό μου άνθρωπο, ενώ έχουμε βρεθεί φορές μετρημένες στα δάχτυλα.

γεωργία: ακόμα και το maybe αλήθεια είναι ότι είναι ισχυρότερο από το "σίγουρα".

espressionist: μετά τις γιορτές να το διαβάσεις. Μη μου πεις ότι σου μαύρισα τις γιορτές...

γ...: ευχαριστώ για την ευχή. Είδες που κάπου συναντιόμαστε χωρίς καν να το αντιλαμβανόμαστε;

eneni: εντάξει, φτηνή θα σου έρθεις. Ευχαριστώ για το καλοτάξιδο.

Anonymous said...

Απ' την άλλη, γιατί να θέλω κάτι που δεν αγαπάς;

sadcharlotte said...

εσεις μπορει να μη το αγαπατε αλλα ειμαι σιγουρη πως πολλοι θα το αγαπησουν.. οπως εγω που θα το αποκτησω συντομα και ειμαι σιγουρη πως θα το αγαπησω. να'στε καλα..

Xνούδι said...

Όμορφα ας ταξιδέψει ιππότη

Night's Knight said...

clo: γιατί μπορεί να το αγαπάς εσύ...

sadcharlotte: ωραίο blog έχεις. Αλλά να μην είσαι σίγουρη. Και είσαι 2 φορές σίγουρη.

χνούδι: ευχαριστώ πολύ.

Anonymous said...

Το διάβασα χθες! Μονορούφι, εννοείται (και λόγω μεγεθους). Μ άρεσε! Στα επόμενα τώρα!
Χρόνια πολλά για προχθές :-)

Βασιλική Παπαδημητρίου said...

το αγορασα χωρις να ξερω...
τωρα που εμαθα, ειμαι σιγουρη οτι θα το απολαυσω...

να 'στε καλα...
και καλοπνοο...

Night's Knight said...

eneni: εννοείται λόγο μεγέθους. τα επόμενα ακούω; 4 χρόνια να γραφτεί αυτό. και 2 να εκδοθεί. κάνε σούμα και περίμενε.

βασιλική: να μην είσαι σίγουρη. μπορεί και να μην. maybe.

Anonymous said...
This comment has been removed by a blog administrator.