Thursday, May 31, 2007

Forbidden poetry @ Romaiki Agora






Του συγκλονισμού. Ε, Μαρία; Και σε τελική πέρα απ' οτιδήποτε άλλο, τι ωραίο που είναι να βλέπεις ανθρώπους να χαίρονται μ' αυτό που κάνουν. Και,... Τι έμεινε; Να γελάσω ξανά από αγάπη...

8 comments:

northaura said...

ωρες ωρες ταυτιζονται πολυ τα γουστα μας ιπποταρε. αυτο "να γελασω κι εγω απο αγαπη" ειχα στο μυαλο απο χτες (δες ποστακι)

Gogo said...

pwpw zilepsa.. den prolava na paw..!

snikolas said...

Δεν έχουν μείνει και πολλοί στις μέρες μας να χαίρονται αυτό που κάνουν.

GLOBAL said...

ο χώρος ντύθηκε με την μουσική του.

Anonymous said...

ήταν ωραια τελικά...!

Night's Knight said...

@northy: χαίρομαι για την ταύτιση, αλλά άστα τα ιππόταρε γιατί ησουν εκεί και ούτε ένα γεια. Και μην μου πεις ότι δεν σου είπαν που είμαι...

@gogo: δεν πρόλαβες; δικαιολογίες. έχασες.

@nikola: δεν γεμίζουμε ταξί ούτε με τον ταξιτζή...

@global: είπαμε. Και τι έγινε. Τι μου έμεινε; Να γελάσω ξανά από αγάπη...

@yonderboi: ...και αρχικά.

Anonymous said...

διάβασα κάπου σε αυτά που γράφεις:

"Ο Πατέρας Μελέτης που πάντα έκλαιγα:.."Σήμερον κρεμάται επί ξύλου...". Ο Επιτάφιος της Ανάληψης, ο καλύτερος απ' όλες τις ενορίες."

είσαι συμπατριώτης μου?


L.

(για την αποκατάσταση της αλήθειας, εκείνος της Παναγίας ήταν ο καλύτερος) ;)

Anonymous said...

Χε χε! Τι να πουν και οι ενορίτες των Αγ. Πάντων!!!

Καλημέρα συντοπίτη μου!

Λ.

(Εγώ τελείωσα το '88. Εσύ, θεωρητικά, πρέπει να είχες συμμαθήτριες την 'Εμυ, την Φωφώ, την Δέσποινα και λοιπές "φυσιογνωμίες" του Ενεχύρου, σωστά?)